Peter Klashorst: over de doden niets dan goeds
Peter Klashorst was een spilfiguur in het gore Amsterdam van de jaren tachtig. Met zijn dood komt er een einde aan een tijdperk, schrijft zijn oude vriend Arthur van Amerongen.
De uitdrukking 'over de doden niets dan goeds' is een foute vertaling van het Latijns gezegde 'de mortuis nil nisi bene.’ Nu denkt de lezer: daar heb je die zelfverklaarde polyglot weer, de snoever die beweert meer talen te beheersen dan Frenske en Ivo Niehe bij elkaar. Welnu: ik was een typisch MAVO-klantje en heb dientengevolge geen Grieks en Latijn gehad. Op zijn Grieks wel, maar dat is voor een andere preek.
Wel ben ik een kei in de semitische talen (dankzij een colloquium doctum werd ik op de Universiteit van Amsterdam toegelaten) maar deze preek gaat niet over mij. Deze preek gaat over Peter Klashorst, die ik leerde kennen in die heerlijke en vooral gore jaren tachtig in Amsterdam. Daarover zo dadelijk meer.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
