Gek geworden?

Eerlijk gezegd weet ik niet of het al verjaard is, dus ik loop een zeker risico met deze bekentenis, maar enfin, het is voor de goede zaak. 

Gepubliceerd op: 20/02 | 2009 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Jan Dijkgraaf

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Op 7 mei 1974 heb ik samen met Arie S. een hondendrol door de brievenbus gestopt bij meneer De Redelijkheid. Meneer De Redelijkheid deed zijn naam namelijk geen eer aan. Telkens als onze voetbal in zijn tuin kwam, bleek de bejaarde baas opeens over een ongekende snelheid te beschikken en stak hij met een scherp keukenmes een gat in onze bal. Als ik het me goed herinner, kostten die zware, oranje/zwarte ballen destijds 4,95 gulden (2,25 euro) en in totaal heeft de kinderachtige houding van meneer De Redelijkheid ons zeker honderd gulden gekost. Dat word je zat. Dus op een gegeven moment restte ons, toen schelden en belletje trekken niet bleken te werken wegens verregaande doofheid, niets anders dan een hondendrol door de brievenbus te laten glijden. Een harde. Waarop de door de zoon van De Redelijkheid opgeroepen veldwachter Boerboom ons zonder enige vorm van verhoor, laat staan proces, op het politiebureau vijfhonderd strafregels liet schrijven. Op onze vrije woensdagmiddag.

Toegegeven, we zeiden niet door de telefoon ‘Ik ben de seriemoordenaar van Bergambacht, meneer De Redelijkheid gaat er aan’, maar onze (mis)daad was feitelijk zeer vergelijkbaar met die van de dertien- en veertienjarige tieners uit Weesp die straks gewoon minimaal drie weken op droog brood en water zitten. Die (mis)daad heet: kattenkwaad.