Sterfhuisconstructies
Overlijden kan tegenwoordig in een hospice of een ‘bijna-thuis-huis’. En naar goed Nederlands gebruik is op dat vlak een richtingenstrijd gaande.
‘Sterfhuis in de Zeestraat’, kopte het Noordhollands Dagblad twee jaar geleden bij de opening van bijna-thuis-huis Beverwijk. Buurtbewoners vreesden dat het een komen en gaan zou worden van lijkwagens, begrafenisstoeten en huilende mensen, en dat ze op een mooie zomeravond nooit meer met goed fatsoen konden barbecuen in de tuin.
Een bijna-thuis-huis biedt mensen die medisch zijn ‘uitbehandeld’ gelegenheid de laatste weken van hun leven zo comfortabel mogelijk door te brengen. Niet te midden van de klinische hectiek in het ziekenhuis – waar men de bedden overigens ook te duur vindt om er patiënten in te laten overlijden – maar in een sfeervolle omgeving met eventueel toepasselijke achtergrondmuziek, stemmig kaarslicht en ruimte voor bezinning en spiritualiteit. Bijna thuis betekent ‘net als thuis’. De zorgbehoevende patiënten zouden liever écht thuis overlijden, maar dat is onmogelijk, bijvoorbeeld omdat ze alleen zijn, omdat hun partner zelf gebreken vertoont, of omdat kinderen met baan en gezin niet óók nog eens tijd kunnen vrijmaken om vader of moeder naar het einde te begeleiden. Soms omdat degene in het sterfbed zelf nog kleine kinderen heeft.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap