Simpel verlangen

Wie zich van verse kwaliteitsingrediënten bedient, kan met het grootste gemak een pesto maken die hands down elk potje verslaat, of een insalata caprese (mozzarella, tomaat, basilicum, olijfolie) waar geen chef zich voor hoeft te schamen.

Gepubliceerd op: 23/10 | 2004 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Ronald Hoeben

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

En als de vervaardiging van een simpele pasta aglio olio aan het eigen fornuis lukt, zou dat tot de conclusie kunnen leiden dat de Italiaanse keuken een makkie is. Een stuk minder makkelijk wordt het wanneer je (in Nederland) op zoek gaat naar een restaurant dat in die eenvoud excelleert. Dan leidt de zoektocht naar simpel Italiaans eten al snel naar een pizzeria of een tentje dat ook pizza’s verkoopt. In de pizzahandel is goed geld te verdienen door waardeloze toevoegingen op een deegplak te leggen, en die mogelijkheid laten de meeste pizzeria’s dan ook niet onbenut. Zaakjes als Da Portare Via (op twee adressen in Amsterdam) of La Pizza in Rotterdam, waar eerlijke, simpele, lekkere pizza’s uit de houtoven getoverd worden, zijn dungezaaid. 

Daar staat tegenover dat een aantal Italiaanse gerechten al een vaste plek heeft gevonden op de spijskaarten van Nederlandse restaurants: probeer maar eens een Hollands eethuis te vinden zonder carpaccio op het menu. Bij de supermarkt puilen de koelvers-schappen uit van de met pesto en pijnboompitten overladen ‘Italiaanse maaltijden’ en aan tafel hebben we het stokbrood met kruidenboter verruild voor het soppen van brood in een plas olijfolie, in de verkeerde veronderstelling dat men het in Italië precies zo doet.