Standjesmagneet

Mondhygiëne is, net als wapenhandel, een op angst gebaseerde industrie.

Gepubliceerd op: 01/01 | 2005 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Cindy Hoetmer

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

 Toen ik kind was, dacht ik dat volwassenen nooit standjes kregen. Daar kon ik me erg op verheugen. Standjes krijgen vind ik namelijk vervelend. Ik ga er van blozen en stotteren. Dat gedeelte van volwassen zijn is behoorlijk tegengevallen; als kind kreeg ik zelfs nog minder standjes. Dat komt waarschijnlijk doordat ik als kind lief en braaf was, terwijl ik nu bekend sta om mijn lompe, onhandige gedrag. 

Het gaat eigenlijk de hele dag door. Op de fiets roept iemand ‘Hé bitch, kan je je hand niet uitsteken als je de hoek om gaat?’, en als ik thuiskom en net (enigszins binnensmonds) ‘goedenavond’ heb gezegd tegen de oude, dove heks van beneden, briest zij: “Vroeger zeiden ze nog weleens goeienavond maar daar voelen die moderne types zich te goed voor!” Die moderne types, dat ben ik. Zo hoor ik haar nooit tekeergaan tegen de verslaafde fietsendief en de overlastpleegster die links en rechts van haar wonen. Alleen ik krijg keer op keer haar schrobberingen voor mijn kiezen. Ik ben een standjesmagneet.