Opspattend bloed
'Zatoichi' is een aantrekkelijke film die sterk eindigt. Maar als openingsfilm van een festival dat pretendeert in de voorste linie te opereren, is het een zwaktebod.
Er worden in de maand januari weer filmfestivals gehouden in Portland, Tromsö, Moskou, Seattle, Pattaya, Stuttgart, Salt Lake City, Angers, Dhaka, Clermont Ferrand, Würzburg, Dallas, Saarbrücken, New York, Bologna, Göteborg, Solothurn en zo'n twintig andere steden op de aardbol. Daaronder óók Rotterdam, waar vanaf 21 januari de 33ste editie van het International Film Festival Rotterdam (IFFR) plaatsvindt. In Rotterdam leeft de overtuiging dat ze een stevig partijtje mee mogen blazen in de filmwereld en stelt men zich op min of meer gelijke hoogte met toonaangevende festivals als Venetië, Sundance (VS), Toronto en Berlijn. Dat doet me denken aan de mop over de olifant en de muis die samen over een houten brug lopen. "Wat stampen we samen hard, hè," stelt de muis vergenoegd vast.
De waarheid is dat Rotterdam gewoon een verdienstelijke middenmoter onder de festivals is die de laatste jaren moeite heeft om aansluiting te houden bij de 'subtop'.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
