bron: anp

Frans Bromet: ‘Mijn onderwerpen zijn zo alledaags als een koffiekan’

Frans Bromet viert eind augustus zijn tachtigste verjaardag en werkt momenteel aan meerdere nieuwe documentaires. Door welke kunstenaars laat hij zich inspireren?

Gepubliceerd op: 23/08 | 2024 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Cultuur

door Nick Muller

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Boeken

“Vroeger heb ik veel gelezen. Van mijn ouders kreeg ik rond mijn veertiende het verzameld werk van Dostojevski. Ik voelde me meteen enorm verbonden met de inktzwarte wereld die hij schiep. Dat trok mij ook aan in schrijvers als Marcellus Emants en J. van Oudshoorn. Ook zij koesterden een diep wantrouwen jegens de mensheid. Ik ben een oorlogskind, misschien heeft mijn gedeelde cynisme daar iets mee te maken, maar ik ben opgegroeid in de jaren vijftig: de wederopbouw. Dat was een positieve gebeurtenis, dat waren vrolijke tijden, maar dat zware, het idee dat het leven niet altijd een pretje is, dat sprak me meer aan. Na mijn twintigste heb ik nauwelijks nog iets van belang gelezen. Ik lees hooguit één of twee boeken per jaar, vaak boeken die ik heb gekregen, omdat ik de auteur ken. Mijn echtgenote houdt daarentegen enorm van lezen en koopt vaak boeken. We hebben zo’n boekenkastje bij ons huis staan. Passanten kunnen een boek meenemen, maar het blijkt ook aantrekkingskracht te hebben op mensen die van hun boeken af willen, dus mijn vrouw vindt vaak mooie boeken. Onze postbode is ook blij met de minibieb. Hij is een Surinaamse marron. Hij keek altijd met interesse naar de boeken die in dat kastje stonden, dus ik zei: als er iets voor je tussen zit, neem het dan gerust mee. Dat deed hij, maar op een gegeven moment begon hij alle boeken mee te nemen. Hij zei dat hij ze opstuurde naar het oerwoud, waar hij van plan was om een school te stichten. Dat is natuurlijk een nobel doel, maar ik heb hem toch maar gezegd dat dat niet de bedoeling is van ons boekenkastje. Dat de mensen hier ook weleens iets willen lezen. Dat begreep hij wel.