In de hoek van het eigen gelijk
Net als Mona Keijzer werd ik ooit een persona non grata omdat ik mijn zorgen uitte over antisemitisme onder moslimjongeren. Dit was voor mijn linkse vrienden reden om mij te mijden. Nu vraag ik me af: sprongen ze wel voor de moslims in de bres, of ging het om iets anders?
Tien jaar geleden publiceerde hoogleraar Ruud Koopmans een groot internationaal onderzoek over antisemitisme en homohaat onder Europese moslims. Van de fundamentalistische moslims was zeventig procent het eens met stellingen als ‘Ik wil geen homoseksuelen als vrienden’ en ‘Joden zijn niet te vertrouwen’. Rond diezelfde tijd kwam zijn Belgische collega Mark Elchardus na een onderzoek onder islamitische scholieren tot de conclusie dat ruim de helft antisemitische denkbeelden koesterde. Gelukkig bleek uit een wereldwijde studie dat de Europese moslims gunstig afstaken bij hun geloofsgenoten in landen als Marokko en Turkije: daar hield respectievelijk tachtig en zeventig procent van de ondervraagden er een antisemitisch wereldbeeld op na.
Deze pittige bevindingen werden destijds gewoon in de grote dagbladen gepubliceerd. Zonder voorbehoud, zonder kadertje hoe de lezer dit moest duiden, zonder relativering. Het waren feiten die er niet om logen en waar niet over gelogen hoefde te worden. Die niet in een bureaulade werden geschoven, zoals de Amsterdamse gemeenteraad dat in 2021 deed met de onwelgevallige uitkomst van een onderzoek naar homohaat.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
