En het kan altijd nóg krankzinniger en kneiterlinkser in open inrichting 020
Wethouder Rutger Groot Wassink en zijn collega's van PvdA/GroenLinks maken van Amsterdam een grote psychotische speeltuin. Het gaat een keer enorm mis, schrijft Arthur van Amerongen.
Wat lees ik nou toch weer bij de Halsema-roeptoeter? Kameraad Rutger Groot Wassink (wethouder reëel existerend socialisme) wil dat een deel van de Oost-Europese daklozen in de stad een plek moet krijgen in een opvanglocatie. Het gaat naar om zo'n 160 personen, al is het nog onduidelijk hoeveel er daadwerkelijk opgevangen kunnen worden. Kameraad Groot Wassink (RGW voor intimi) schrijft in een brief aan het politbureau dat er inmiddels door de ministeries van VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport), SZW (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) en JenV (Justitie en Veiligheid) een zogeheten 'Checklist gelijke behandeling' voor arbeidsmigranten is gemaakt. Daaruit blijkt dat sommige daklozen in de stad recht hebben op maatschappelijke opvang. Het gaat om circa 7 procent van de circa 2400 daklozen die in de stad slapen en uit de EU komen. De groep daklozen komt met name uit Polen, Roemenië en Hongarije. Vanwege hun kwetsbaarheid en zorgvraag komen de 160 daklozen waarschijnlijk in aanmerking voor opvang.
Als ik het begrip 'kwetsbaarheid' zie in een oekaze van een kneiterlinkse apparatsjik in Amsterdam, krijg ik spontaan uitslag. Bij kwetsbaren heeft Groot Wassink het hier niet over ouwe Joodse dametjes in looprekken bij de pinautomaat, of over 12-jarige meisjes die door de ghetto’s van 020 moeten fietsen, of over broodmagere lijkbleke jongetjes met vuurrood haar en een beugel die langs een roedel Mocro’s moeten in een willekeurig parkje in de stad, maar over drinkebroeders uit het Oostblok.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
