De transbeweging is anti-wetenschap
De transbeweging afficheert zichzelf als een verlichte, wetenschappelijke voorhoede en doet haar critici graag meewarig af als behoudend, achterlijk en onwetend. Maar in werkelijkheid is het andersom: zíj willen geen debat, geen onderzoek en geen inzicht, schrijft Jan Kuitenbrouwer.
Vorige week werd op de Vrije Universiteit een wetenschappelijke conferentie gehouden over de merites van de huidige transgeneeskunde, waarbij al op jonge leeftijd onomkeerbare lichamelijke ingrepen worden gedaan. Voor- en tegenstanders bepleitten hun zaak en gingen (een beetje) met elkaar in discussie. De meest kritische politici en journalisten (waaronder ik) waren niet welkom, de diverse trans-pressiegroepen waren dat wel en zelfs betrokken bij de organisatie. Voor de deur stonden activisten die betoogden dat de bestaande transzorg wetenschappelijk solide is en flink dient te worden opgeschaald en dat de critici wetenschappelijke beunhazen zijn die niet uitgenodigd hadden mogen worden. Wie heeft gelijk?
Er is een eenvoudige test om wetenschappers te onderscheiden van quasi-wetenschappers. Een echte wetenschapper heeft liever ongelijk met de waarheid dan gelijk met een onwaarheid. Quasi-wetenschappers zeggen op een gegeven moment: meer hoef ik niet te weten. Zo ook veel transclinici: zij hebben hun theorie en hun praktijk, aan voortschrijdend inzicht hebben ze niet zo’n behoefte. En als zij ook het monopolie op data hebben, zoals de genderkliniek van het AUMC, kunnen zij ongewenst onderzoek blokkeren. Er is vermoedelijk geen genderkliniek ter wereld die over zoveel gegevens beschikt als het Kennis- en Zorgcentrum voor Genderdysforie (KZcG) van het AUMC, bakermat van de transgeneeskunde, maar behalve een klein kringetje eigen onderzoekers krijgt niemand er inzage in. Als het bijvoorbeeld gaat om detransitie, mensen met spijt, beroept de kliniek zich nog steeds op een jaren oud onderzoekje dat over een andere patiëntengroep gaat. Zoals op die besloten conferentie vorige week herhaaldelijk werd vastgesteld, worden tal van onderzoeksmogelijkheden door deze gerenommeerde kliniek niet benut. In het langdurig volgen van oud-patiënten wordt niet geïnvesteerd, want dat zou ‘te moeilijk’ zijn. De genderkliniek van het AUMC is een black box.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
