Wij van vrolijk rechts schaterlachen om zuur links en de azijnsmoelen van de media
Men kan veel gemeens zeggen over dom-rechts, maar bij ons wordt tenminste nog gelachen, schrijft Don Arturo.
Ik ben een kind van de verzuiling en verlang vaak terug naar vroeger, toen het leven nog echt overzichtelijk was dankzij die heerlijke Hollandse hokjesgeest. In de eerste helft van de jaren zeventig was vrijwel iedereen op mijn middelbare school in Ede een soort van linksig.
In mijn klas was maar één jongen openlijk 'rechts': de zoon van een plaatselijke autodealer, die als enige polo’s van Lacoste, ribbroeken en bootschoenen met strikjes droeg. Het was in die tijd echt not done om een sympathisant van de VVD te zijn en de arme knul werd door ons gemeden als de pest. De VVD-jugend betrof overigens slechts een handjevol brallende kakkers uit de goudkust van Ede (proest) en kinderen van ondernemers.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
