De talkshow draait door
In de wereld van de televisie is de talkshow heer en meester. Per week worden er 25 uitgezonden. Het gebabbel van bekende Nederlanders in een gezellige huiskamersfeer trekt immers veel meer kijkers dan serieuze onderzoeksjournalistiek. Maar ondergraven we daarmee niet onze democratie?
Hoe zou mediatheoreticus Neil Postman (1931-2003) oordelen over dit tijdsgewricht, mocht hij uit de dood opstaan? Deze Amerikaan werd met zijn boek Wij amuseren ons kapot (Amusing Ourselves to Death)in 1985 in één klap wereldberoemd. Waarschijnlijk zou hij, de hedendaagse wildgroei aan talkshows in ogenschouw nemend, gillend terugkruipen naar zijn eigen graf, vol afgrijzen over zijn eigen gelijk. De amusementswaarde is alle andere functies van communicatie en media inderdaad gaan overschaduwen, zoals hij voorspelde.
Nederlandse huiskamers worden op zowat elk moment van de dag in talkshows laagdrempelig bijgekletst. Even na zeven uur ’s ochtends bespreekt Goedemorgen Nederland in vogelvlucht, en met drie verschillende gasten, de zojuist voorbije en aankomende actualiteit. Even na vijf uur ’s middags krijg je bij Tijd voor Max een mix van medische, politieke en consumentgerichte nieuwtjes op je bord.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
