De jacht op de etherpiraat
Vijftig jaar geleden stopte de Veronica-boot noodgedwongen met zijn uitzendingen vanaf de Noordzee. Nu roeren de radiopiraten zich nog altijd op de ether. Een kijkje in het kat- en muisspel tussen de etherpiraat en de opsporingsdienst. ‘Illegaal uitzenden is cultuurgoed.’
“Daar gaat-ie,” wijst Erik (45) haastig tussen twee boerderijen door. Op de achtergrond klinkt in een partytent stevige rockmuziek. Via de ingang worden de laatste kratten bier driftig naar binnen getild. Boven de tent wappert een piratenvlag in de zon. Verderop, op zo’n vijfhonderd meter, klimt langzaam een knots van een telescoopkraan de lucht in, een mobiele installatie die in de bouw gebruikt wordt om bijvoorbeeld betonnen platen te verplaatsen of een brug te bouwen. Hier, in het oosten van het land, op hinkelafstand van Almelo, gebruikt de Piraten Combinatie Harbrink-hoek de kraan voor een vijfdaagse illegale uitzending. “Hij is negentig meter hoog,” glundert Erik ondeugend.
Het collectief is al drie dagen met de opbouw van het evenement bezig. Vanmiddag begint de uitzending. Hoewel het een illegale uitzending betreft, wekt het piratencollectief niet de indruk geheimzinnig te doen. “Ze weten ons toch wel te vinden,” zegt Erik droogjes. Met ‘ze’ bedoelt hij de Rijksinspectie Digitale Infrastructuur (RDI), de instantie die FM-illegalen opspoort. Het precieze aantal weet de RDI niet, maar volgens de dienst kent ons land honderden etherpiraten. Verreweg het overgrote deel komt uit Groningen, Friesland, Drenthe, Gelderland en Overijssel. Ze vermommen zich onder namen als Parel van Salland, Radio Montevideo en Karbiet. Waarom zenden ze via dit relatief oude kanaal uit en wat komt er bij de opsporing kijken?
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap