Jan Cremer en de flipstand
De dood van Jan Cremer is niet alleen droevig voor zijn dierbaren, maar ook voor de Nederlandse literatuur – in het bijzonder voor de anekdotiek van de Nederlandse literatuur, schrijft Max Pam.
De dood van Jan Cremer is niet alleen droevig voor zijn vrouw Babette en voor hun zoon Ivan, maar ook voor de Nederlandse literatuur – in het bijzonder voor de anekdotiek van de Nederlandse literatuur. Bijna iedereen die wel eens in schrijverskringen heeft vertoefd, kent een verhaal over Jan Cremer of heeft een herinnering aan hem.
Een van de eerste keren dat ik hem in de levende lijve bezig zag, was op de Amsterdamse kunstenaarssociëteit De Kring. Daar werd één keer per jaar een spelletjesavond georganiseerd. Schrijvers, musici, dansers en ander gespuis verlaagden zich daar met sjoelbakken, tafelvoetbal, stoelendans, dammen en andere activiteiten die doorgaans door kinderen worden verricht. In de hoek van De Kring stond bovendien een mechanisch apparaat, dat de twee horens van een stier moest voorstellen. Die horens moest je tegen elkaar drukken. Wie ze het dichtst bij elkaar kreeg, was de winnaar. Het lukte evenwel niemand de horens elkaar te laten raken.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
