Niet van dat zuinige

Arjan Peters is lyrisch over het debuut van Anka Hashin. 'Het is een verademing om in de verhalenbundel personages tegen te komen die lijken op echte mensen. Dat zijn we al bijna ontwend in onze bescheten literaire wereld, met sensitivity readers en andersoortige censoren.'

Gepubliceerd op: 03/06 | 2024 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Cultuur

door Arjan Peters

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Kerels met dikke reten die in hun kruis krabben. Wijven met bezwete meloenen of juist platborstig en, met krulspelden in het haar, ogend ‘als een haveloze poedel’. Het is een verademing om in de liefst 37 korte verhalen van Schrikkeljaar, het debuut van Anka Hashin (1980) dat mij pas onlangs onder ogen kwam, personages tegen te komen die lijken op echte mensen. Dat zijn we al bijna ontwend in onze bescheten literaire wereld, met sensitivity readers en andersoortige censoren.

De auteur is van Russische origine en in Den Haag werkzaam als kunstfotografe. Daarnaast schrijft ze verhalen die nadrukkelijk verwijzen naar de levendige verteltrant van grootmeesters als Tsjechov, Gogol en Toergenjev. Ze spelen dikwijls op het Russische platteland, en al gewaagt Hashin van een UAZ (de Russische SUV), jacuzzi, kleurentelevisie en mobiele telefoon, de rangen en standen doen ouderwets aan. Je hebt bazen en loonslaven, tandeloze sukkels en machthebbers, viezeriken en dromers, lantaarnpaalhoeren en wraakzuchtige weesmeisjes.