Hoe de vijfde colonne der mohammedanen samen met woke en de Palliewappies 4 en 5 mei kaapte
‘Op televisie, op de radio en in de kranten lees ik in de aanloop naar 4 en 5 mei alleen nog maar berichten over moslims’, schrijft Arthur van Amerongen in zijn wekelijkse satirische preek. ‘Dodenherdenking wordt steeds meer ontdaan van het Joodse aspect. Wellicht is de shoa kwetsend voor jonge mohammedaanse scholieren en niet inclusief genoeg.’
‘Ik lach om niet te huilen.’ Die uitspraak van Max Tailleur schoot deze week door mij heen, in de aanloop naar de Nationale Dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Ik ben opgegroeid met de Geinlijn van Tailleur. Eentje dan: rabbijn komt bij de slager en wijst naar een enorme beenham. ‘Slager, doe mij twee ons van die vis.’ Slager: ‘Maar rebbe, dat is ham!’ Rabbijn: ‘Oi, wat maakt mij het nou uit hoe die vis heet…’
Ik ben niet met de lach aan mijn kont geboren, mocht de lezer dat denken. Sterker nog: ik bracht mijn kinderjaren grotendeels huilend door. Ook op het schoolplein stond ik altijd te grienen, want de grote jongens terroriseerden mij vanwege mijn rode haar, sproeten, dwergpostuur en mijn gekke mamma. Niemand wilde met mij zoenen, laat staan mij even lekker aftrekken (behalve dan oude kerels in de bosjes, in ruil voor een zak snoep). Toen ben ik maar moppen gaan tappen. Ik verzamelde ze bij boekhandel Dragt in Ede, want daar lagen de verzamelde werken van Max Tailleur. Zijn witzen leerde ik uit mijn hoofd en die vertelde ik in het speelkwartier aan de nazikutkinderen. Die lagen dan in een deuk, dus werd ik eventjes niet in elkaar geslagen. Ik luisterde dagelijks naar de Geinlijn, het nummer ken ik nog steeds uit mijn hoofd: 020-211811. Voor 20 cent per minuut kon je de mop van de dag beluisteren. De beller werd steevast in de wacht gezet en hoorde dan die krassende stem van Tailleur: ‘Er is nog één geinponem voor u.’ De telefoonrekeningen zorgden voor de zoveelste crisis in huize Van Amerongen, maar dankzij Max’ mopjes overleefde ik alles.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Kies een abonnementIk moest bijna huilen van woede toen ik zojuist in het NRC – fout in de oorlog en fout na de oorlog – deze blatant antisemitische tekst las van Rajaa Natour:
“De ideale Israëlische man, ‘de macho’, is pas op zijn best als hij Palestijnen vermoordt, vernedert, onderdrukt en uitkleedt.”
De redactie van Sophie & Jeroen dacht: ‘Hey, dat is nog eens een leuke opwarmer voor de Nationale Dodenherdenking. Laten we Soumaya Sahla uitnodigen!’
Er is één overeenkomst tussen de Anne Frank-stichting, Antifa, BIJ1, NIDA, DENK, GroenLinks en BLM: een hartstochtelijke hekel aan Israël en een zinderende allergie voor ‘zionisten’.
Ik hoorde Sophietje hier in de Algarve soppen tijdens haar babbeltje met de veroordeelde moslimterroriste, die gezien haar reputatie de perfecte opvolger van meneer Khalid zou zijn.
Werkelijk geen kritische vraag over het geld dat deze gerontofiel zou hebben ontfutseld van haar mentor Frits Bolkestein, en geen woord over het mysterie van haar doctoraalscriptie, die niemand ooit onder ogen kreeg. Mijn goede collega Ton F. van Dijk bracht deze kwestie aan het licht en de betrokkenen zwijgen nog steeds in alle toonaarden.
Maar er was ook nog wat te lachen met en over moslims deze week. In de huiskrant van de Erasmus Universiteit las ik dit:
‘De universiteitsraad heeft een voorstel ingediend bij het College van Bestuur over de locaties en het aantal van all-gendertoiletten, toiletten waar iedereen gebruik van mag maken. Op initiatief van raadslid Joseph Ayinla roept de raad het college op om de locaties van de toiletten beter te verspreiden en het aantal te halveren. Voornamelijk vrouwelijke studenten hebben moeite met de genderneutrale toiletten. “Moslima’s met hoofddoek, bijvoorbeeld, voelen zich niet veilig in de toiletten omdat ze er misschien mannen tegenkomen”, vertelt Ayinla.’
Nou predik ik al heel lang dat het kunstmatige huwelijk tussen woke en het mohammedanisme letterlijk in een vechtscheiding gaat eindigen. Net zoals de liefde tussen de grote bijzonder heterofiele cisgendermeneren van kleur van Black Lives Matter en de genderverdwaasde paradijsvogels met platte konten van Antifa, eindigde in oorlog.
En er was in aanloop naar 4 en 5 mei nog meer nieuws over de krankzinnige relatie tussen woke en de islam. Op het Halsema-kanaal stond een enorm epistel waarin door sneeuwvlokjes gejammerd werd over de virulente homohaat in Amsterdam. Ik twiette dit met een schaterlach:
When you’re in love, the whole world is Jewish is de titel van een plaat die ik ooit kocht in New York. Ik zou die titel kunnen parafraseren: “When you’re in love, the whole world is muslim.”
Op televisie, op de radio en in de kranten lees ik in de aanloop naar 4 en 5 mei alleen nog maar berichten over moslims. Dodenherdenking wordt steeds meer ontdaan van het Joodse aspect. Wellicht is de shoa kwetsend voor jonge mohammedaanse scholieren en niet inclusief genoeg. De Anne Frank-stichting kan vandaag de dag beter de Fatima Oemm Frank-stichting worden genoemd.
Er is één overeenkomst tussen de Anne Frank-stichting, Antifa, BIJ1, NIDA, DENK, GroenLinks en BLM: een hartstochtelijke hekel aan Israël en een zinderende allergie voor ‘zionisten’. Al die gekkies komen daarmee weg omdat ze naar hun zeggen Wilders, Baudet en ander fascisme bestrijden. Te pas en te onpas trekken ze een parallel tussen de holocaust en de situatie van moslims in Nederland nu.
Regelmatig roept het falderappes dat als Wilders aan de macht komt, de veewagons weer naar Polen gaan denderen, maar nu vol Marokkanen.
Het was dan ook lekker provocerend om Abdelkader Benali de 4 mei-lezing in de Nieuwe Kerk uit te laten spreken.
Esther Voet, de hoofdredactrice van het NIW, schreef in een vlammende polemiek:
“Een paar ‘wapenfeiten’ van de schrijver: we lezen in een column uit 2010 van Midden-Oostenjournalist Harald Doornbos op de website van HP/De Tijd hoe Benali in 2006 zijn beklag deed over ‘al die Joden in Amsterdam-Zuid’. Het leek Israël wel, hij voelde zich er als Marokkaan nauwelijks op zijn gemak. Dan was er dat akkefietje met cartoonist Ruben Oppenheimer in 2016. Oppenheimer had een cartoon getekend waarin de spot werd gedreven met de antisemitische Belgisch-Libanese publicist Dyab Abou Jahjah. De krant besloot deze niet te plaatsen. Oppenheimer zette hem daarom op Twitter, waarop Benali reageerde met: “Die cartoonist zou in de Nazi-tijd zich werkelijk hebben uitgeleefd” [sic]. Een groot deel van Oppenheimer’s familie is tijdens de Shoa vermoord, dus die opmerking kwam aan. Het kostte Benali zijn plek in de jury van de Inktspotprijs.”
Het bevrijdingsfeest is inmiddels een woke-mohammedaans feestje aan het worden.
In het kader van de inclusie worden er al jaren krampachtige pogingen gedaan om mohammedanen te betrekken bij de Nationale Dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Dit twiette ik een paar jaar geleden:
En het kan nog gekker, want Het Nationaal Comité 4 en 5 mei besloot ooit om hiphopformatie Broederliefde tot Ambassadeur van de Vrijheid tijdens Bevrijdingsdag te kronen. Dat feestje ging niet door nadat er een filmpje opdook waarin rapper Emms “Hamas, Hamas, Joden aan het gas” brulde tijdens de bekerfinale Feyenoord-Utrecht vorig jaar.
Wat is dat toch met die rappers en de Holocaust? Darryl Danchelo Osenga (33), alias Insayno was de beoogde stadsdichter van Haarlem. De perfecte gast dus voor een Bevrijdingsfeest!
Hij rapt in zijn liedje Zwarte Bladzijde:
“De Holocaust is slechts een cover-up voor domme schapen. Mensen vergassen, snap ik, dat is ook zielig, maar je moet je voor de grap eens verdiepen in marteltechnieken.”
Uiteraard juichten PvdA en GroenLinks in de gemeenteraad van Haarlem de komst van Insayno toe.
Telegraaf-columniste Nausicaa Marbe twitterde: ’Stadsdichter Insayno gooit account dicht: een beerput vol gruweluitspraken over Joden, de Holocaust, vol verheerlijking van plundering & geweld (school shootings). Goedgekeurd door de gemeente Haarlem die haar huiswerk zegt te hebben gedaan. De Stad steunt dus bovengenoemde uitspraken’.
En ideale schoonzoon Ali B. rapte in Dat is money over ‘money als een Jew’. Binnen de Joodse gemeenschap heerst terecht grote boosheid. Ali riep dat hij verkeerd geïnterpreteerd werd en dat zijn song juist als ‘een compliment’ voor Joden was bedoeld. Wollah, broer!
4 en 5 mei zijn helemaal gekaapt door woke Nederland en hun mohammedaanse vrienden, in het bijzonder de Palliewappies van Groep Timmermans.
En nu ik het toch over ‘jongeren’ heb: een of andere malloot bedacht de mythe van de Marokkaanse bevrijders van Nederland, wederom in een krampachtige poging moslims bij Bevrijdingsdag te betrekken.
Good old Syp Wynia schreef over deze kwestie een vlammende filippica in EW, getiteld: ‘Er sneuvelden geen Marokkanen in Nederland‘.
De langdurige actie voor erkenning van de bijdrage van Marokkanen aan de verdediging dan wel de bevrijding van Nederland werd in 2008 bekroond met de officiële aanwezigheid van de Marokkaanse ambassadeur, het hijsen van de Marokkaanse vlag en het spelen van het Marokkaanse volkslied bij de jaarlijkse herdenking in Kapelle. In 2020, zo wordt gehoopt, wordt de 75-jarige herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog in Kapelle opgeluisterd door de Franse president en zowel de Nederlandse als de Marokkaanse koning. Die herdenking berust echter, net als andere herdenkingen van de betrokkenheid van Marokkanen bij de Tweede Wereldoorlog in Nederland, op een misverstand. Er liggen in Kapelle wel enkele tientallen Marokkanen begraven die bij het begin van de oorlog in Franse dienst waren. Ze kwamen echter om bij de vlucht van het Franse leger naar Engeland in mei 1940 en spoelden net als vele anderen in de zomer van 1940 aan op de Nederlandse kusten. Een deel van hen werd later in Kapelle begraven. Het mythische verhaal van de Marokkaanse bijdrage aan de Nederlandse oorlogsgeschiedenis viel in goede aarde bij politici en historici, die met een aan de naoorlogse immigratie aangepaste geschiedschrijving de integratie wilden dienen en het perspectief van de herdenkingen van 4 en 5 mei wilden verbreden. Overigens waren er wel degelijk tienduizenden Marokkaanse huursoldaten in het Franse leger betrokken bij de verdediging van Frankrijk in 1940 en later de bevrijding van (vooral) Italië. In Nederland waren nooit Marokkaanse soldaten in Franse dienst actief.
De moraal van mijn preek: 4 en 5 mei zijn helemaal gekaapt door woke Nederland en hun mohammedaanse vrienden, in het bijzonder de Palliewappies van Groep Timmermans.
Als het aan die geschiedvervalsers ligt, gaat de dodenherdenking niet meer over de Tweede Wereldoorlog en de holocaust maar over de ‘genocide’ in Gaza. In het verlengde van die oorlog braken de media dagelijks ongezouten antisemitische artikelen en meningen uit.
Daarom lach ik: om maar niet te hoeven huilen. Aan de bevrijding van Italië deden overigens wel Marokkanen mee. Dat leidde tot het begrip Marocchinate. Ik wens u een fijn weekeinde.
Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word abonnee, al vanaf €5 per maand.
