Onderweg
Het altijd onbevredigde verlangen naar vroeger-toen-alles-beterwas materialiseerde zich in een keurige meneer met een colbertje op een podium in Transwijk, een stukje groen waar de Utrechtse binnenstad buitenwijk wordt en dat nu dienst deed als festivalterrein. Ik was hier met een reden: Ali B. zou optreden.
Ali B. fascineert me. Meer nog dan een ongevaarlijke rijmelaar en een eloquent rolmodel voor jongens die wel een rolmodel kunnen gebruiken, is hij een ongeëvenaarde toekomstvoorspeller. Bij hem thuis in Almere staat een glazen bol op tafel die onafgebroken de onverklaarbare hypes van morgen uitzendt. Een andere verklaring is er niet voor het feit dat iemand een idee bedenkt dat nu als 'Ali B. op volle toeren' op het hoofdpodium stond geprogrammeerd. Het principe van retro is me wel duidelijk: iets wat vroeger mooi gevonden werd, maar uit de mode is geraakt, opnieuw onder de aandacht brengen. Meestal kan een jurk die in de jaren zestig mooi was, er nog altijd mee door, zodat je niet voor gek loopt. Bovendien ben je zo geen slaaf van de mode; je bent een onafhankelijke geest die zijn esthetisch geoefend kennisoog laat vallen op intrinsieke, tijdloze kwaliteit. Dat willen we allemaal wel: onafhankelijk en modieus tegelijk.
Bij Ali B. op volle toeren ligt het anders. Ali B. doet ook aan retro, door artiesten van wie de houdbaarheidsdatum al enkele decennia is overschreden (Corry Konings, Anneke Grönloh, Bonnie St. Claire) te koppelen aan een van zijn homies - rappers die Priester of Keizer heten. Ruwe bolster, blanke pit, dat werk. De namen die Ali B. steeds weer uit een vergeten nederpoparchiefkast plukt, zijn niet alleen uit de mode, ze vertegenwoordigen ook niet echt tijdloze kwaliteit. Als ze al iets vertegenwoordigen, dan toch vooral de vergankelijkheid van de roem.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap