Volstrekt verwaarloosd
Aan L.H. Wiener zijn grote literaire prijzen steeds voorbijgegaan. Hij kan daar prachtig over mopperen. Maar ontroeren kan hij ook.
Het mooiste en tevens onthullendste hoofdstukje in Eindelijk volstrekt alleen van L.H. Wiener heet ‘Pelgrimstocht naar Hotz’.De schrijver Wiener beschrijft daarin dat hij bemerkt een lege plek te hebben in zijn boekenkast. Hij schaamt zich voor die lege plek, waar – zo stelt hij vast – eigenlijk het werk van zijn collega F.B. Hotz zou moeten staan. Dat is een auteur die hij zo waardeert dat het bijna aan ontzag grenst. Zijn ontzag is er misschien zelfs de oorzaak van dat hij nooit een boek van Hotz heeft durven aanschaffen en dat nu een Hotzloze leegte hem vanuit de boekenkast aanstaart.
Maar niet getreurd.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
