Select: Coldplay, De Parade, Frida Vogels
Vraag: waarom zou je een schilderij van Delacroix met graffiti eroverheen op je platenhoes zetten? Antwoord: omdat je Coldplay bent, een groep met een creatieve visie waarin de meest smakeloze combinaties van stijlelementen zijn toegestaan.
POP
Coldplay
Viva la Vida
(;;;;
Vraag: waarom zou je een schilderij van Delacroix met graffiti eroverheen op je platenhoes zetten? Antwoord: omdat je Coldplay bent, een groep met een creatieve visie waarin de meest smakeloze combinaties van stijlelementen zijn toegestaan. De hoes zegt alles over de inhoud. De Britten hebben U2-mentor Brian Eno ingehuurd, en die heeft hun navelstaarderige muziek volgestopt met bombastische clichés. Zelf vinden de heren van Coldplay dat ze een volwassen en spontaan album hebben afgeleverd. Jammer genoeg klinken de nummers allesbehalve vernieuwend, zoals de Britse muziekbladen jubelen. Integendeel, Coldplay wordt passé. | IvV-H
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeJAZZ
Cassandra Wilson
Loverly
((;;;
Het is niet de eerste keer dat Cassandra Wilson standards zingt, maar na het beluisteren van haar nieuwe album, Loverly, hoop je van harte dat het de laatste keer is geweest. Wilson vestigde haar naam met New Moon Daughter en Belly of the Sun, platen waarop zij de broeierige hitte van het zuiden van de VS in klanken wist te vangen. Met haar lome, lage stem evoqueerde zij op onnavolgbare wijze de blues van de Deep South. Maar wanneer je diezelfde formule loslaat op klassieke jazzliedjes klinkt dat voor geen meter. Haar begeleiders, topmusici als pianist Jason Moran, bassist Reginald Veal, drummer Herlin Riley en gitarist Marvin Sewell, zijn ook hoorbaar verdwaald in het bos der goede bedoelingen. Loverly is een album dat uitgaat én begint als de spreekwoordelijke nachtkaars. | RM
BEELDENDE KUNST
Charlie Roberts
Freedom
(((;;
Niets is zeker in het werk van Charlie Roberts (USA, 1984). Je denkt iemand te herkennen, maar als je van dichtbij kijkt begin je te twijfelen. Is dat echt David Bowie met die rode haren? Staat daar heus Jim Morrison? Roberts studeerde in Vancouver en had solo-exposities in New York, Texas en Amsterdam. Nu doet hij met zijn sculpturen mee aan Sonsbeek 2008 in Arnhem en hangen zijn nieuwste gouaches en aquarellen in galerie Vous Etes Ici in Amsterdam. Roberts portretteert de collega’s van zijn band Freedom, schildert heiligen en dieren, verbeeldt de ondergang van een machtige zakenman (King Forever, €14.800) en het leven van een kunstenaar die in bed duikt met de dochter van de president (Goodbye Babylon, €10.000). De verzamelingen van beelden getuigen van een groot compositiegevoel, maar de beelden zelf hebben nog te weinig overtuigingskracht. | TvL
Tot en met 12 juli in Galerie Vous Etes Ici, Amsterdam.
FESTIVAL
De Parade
((((;
Een voorstelling over de dood? Op de Parade? Het is even met de ogen knipperen, maar toch is het waar. Gaat het immer vrolijke multidisciplinaire reizende theaterpretpark de Parade het over een andere boeg gooien? Alles wijst erop. Niet alleen de voorstelling Wie is er bang voor de dood?, een training die de ‘cursist’ moet voorbereiden op zijn eigen verscheiden en de daarop volgende reis naar gene zijde, maar ook ‘highbrow’ dansvoorstellingen van Conny Janssen of Krisztina de Châtel doen vermoeden dat de bezoekers van de Parade in de toekomst wat meer culturele bagage mee naar huis krijgen. De actrices Alix Adams en Kim Scheerder slaagden erin om in Wie is er bang voor de dood? het publiek toch met knagende vragen in het hoofd weer naar buiten te sturen. Ook voorstellingen door Wilfried de Jong (over een man die zichzelf wil opheffen), Remco Vrijdag (over de morele grenzen van Kamp Nederland) en het multime-diaspektakel Celluloid Fever: The Goddess (over een dementerende Rita Hayworth) maken de Parade tot een toverbal waarvan niet alle kleuren meer even zoet zijn. | RM
NON-FICTIE
Cicero
De kunst van het oud worden
(((;;
Om het ingewikkeld te maken: in dit traktaat is het niet de Romeinse schrijver en politicus Marcus Tullius Cicero (106-43 voor Christus) die aan het woord is. De enige die sprekend wordt opgevoerd, is Cato de Oudere. Maar, zo verzekert vertaler Vincent Hunink, in de klassieken zie je dat wel vaker. Sommige dialogen van Plato bestaan geheel uit monologen van Socrates. Het geruststellende van dit boekje is dat mensen zich al tweeduizend jaar met dezelfde dingen bezighouden. Cato zegt verstandige dingen over ouderdom, maar werd vooral bekend door zijn eeuwige gekanker op Carthago. Iedereen mocht eerbiedwaardig oud worden, maar niet die stad. Cicero zelf werd vermoord toen hij na de aanslag op Caesar abusievelijk de verkeerde partij bleef steunen. Zijn hoofd werd op het spreekgestoelte van het Forum Romanum gespijkerd. Het goede nieuws is dat hij toch nog 63 werd – ouder dan menige slaaf of dienstplichtige in die tijd. | JZ
Thriller
Ken Bruen
Priester
((((;
In Priester verkeert de lezer vrijwel continu in het hoofd van ex-politieman Jack Taylor. En dat is geen gemakkelijk hoofd. Taylor, net ontslagen uit een psychiatrische inrichting, doet bozig tegen vrijwel
iedereen en gaat bijna kapot aan dat ene momentje van onoplettendheid dat het leven kostte aan een kind. Bovendien moet hij zijn drankzucht zien te beteugelen en worstelt hij met de katholieke kerk – je bent Ier of je bent het niet. In zijn jeugd was de clerus onaantastbaar, maar inmiddels is door allerlei seksschandalen het jachtseizoen geopend.
Er wordt een onthoofde priester in een biechtstoel gevonden en dat zet Taylor weer aan het werk. Met een onverwachte partner; het enige lichtpuntje in alle mistroostigheid.
Priester is eerder een roman over de onmogelijkheid van het leven dan een zuivere thriller. Bruen knoopt de eindjes met stilistisch scherpe pen en zwartgallige humor mooi aan elkaar, maar de finale brengt geen hoop of gerechtigheid. Slechts nog meer aangrijpende misère. | MvdW
POP
Sigur Rós
Með suð í eyrum við spilum endalaust
((;;;
Sigur Rós is IJslands meest succesvolle act sinds Björk. Toch is het viertal, ondanks de groeiende reputatie en dito verkoopcijfers, een cultband gebleven. Met een enorme push van hun platenmaatschappij proberen de IJslanders nu door te dringen tot de mainstream. Om dat te bereiken hebben ze een plaat gemaakt – de vijfde in hun vijftienjarig bestaan – die duidelijk twee doelen dient: een breder publiek aanspreken en tegelijkertijd de harde kern van hun kleine schare fans te behouden. Toegankelijke melodieën en dynamische songs moeten daarvoor zorgen. Maar we horen ook de oude Sigur Rós-sound: subtiele, dromerige nummers, die doen denken aan noordelijke landschappen en soms aan middeleeuwse schilderijen. Toegegeven: het album is aangenaam, vooral als achtergrondmuziek, maar Sigur Rós blijft een excentrieke en toch wel middelmatige rockgroep. Of dit experiment een commercieel succes zal worden, valt te bezien. Artistiek gezien is het in ieder geval geen doorbraak. | IvV-H
NON-FICTIE
Frida Vogels
Dagboek 1964-1965
((;;;
Dit is het vijfde deel van Frida Vogels’ dagboek, waarvan het eerste deel begint in 1954. De schrijfster is inmiddels 78 jaar en debuteerde op haar 62ste. Bespreking van dit boek is totaal zinloos. Vogels is een typische exponent van de dominante vooroorlogse generatie, waartoe ook Beatrix en Marcel van Dam behoren. Koninkjes op hun gebied. Hun hofhouding is eveneens van de dominante generatie. Daarmee zit de zaak op slot. Wie Vogels prijst, zegt: ik ben dominant. Wie haar twee sterren geeft, zegt: ik doe voor spek en bonen mee. Wat Frida Vogels waard is, zal over een halve eeuw worden vastgesteld. Dat het dagboek pretentieus is en de schrijfster ervan ijdel, kan geen bezwaar zijn. Dan kun je ook Mulisch wel afdanken. Opvallend is de nietszeggendheid. “Wandeling Montasico-Luminasio-Lama. Schitterende wandeling.” “Wandeling Zena-Zula-Pianoro. Prachtige wandeling.” “Wandeling Monzuno-San Niccolò-Cozzo. Niet geslaagd te noemen.” “Wandeling San Luca-Sabbiuno-Paderno-Rastignano. Niets van te zeggen.” Right.