Onthullend!
Onder leiding van Ton van Dijk was Nieuwe Revu in de jaren zeventig een sexy en spraakmakend tijdschrift geworden. Met als hoogtepunt de publicaties over de schimmige handel en wandel van prins Bernhard. Toch ging het mis. De oud-hoofdredacteur blikt terug in het laatste deel van een tweeluik.
Een zooitje eigenwijze, anarchistische, egocentrische, creatieve individuen had het gezamenlijke doel Nieuwe Revu tot een succes te maken. Ik was door de redactie gekozen tot hoofdredacteur. Jong, wild en 32. Een stick, een borrel, een snuif coke – dat spul was in opkomst, we hebben nog eens een halve gevallen gram uit het redactietapijt gesnoven.
De karige jaren leken voorbij, we waren op weg naar winst. Wie ‘mijn’ jaargangen van ’74 tot ’77 doorkijkt, komt de fine fleur van jonge en iets minder jonge talenten uit de journalistiek tegen. Daan Dijksman schreef over generaals. Flip Vuijsje ging naar India, Herman Vuijsje naar Brazilië, John Jansen van Galen naar de Filippijnen. Bert van der Veer debuteerde met een kort verhaal, Gerard Pâques schreef vileine interviews (over de illegale aborteur Piet Zuidwijk: Pietje gebeld, kinderwagen afbesteld). Schrijvers Ewald van Vugt en Peter ten Hoopen slikten geestverruimende middelen met indianen van de Mato Grosso, Jan Donkers bezocht met Ronald Hoeben Amerikaanse bordelen in Nevada. De strip Sjef van Oekel van Wim T. Schippers en tekenaar Theo van den Bogaard begon in 1976. Gerard van Westerloo en fotograaf Willem Diepraam hadden een eigen rubriek. NR had het copyright op Rolling Stone. Stukken uit Harpers’ Magazine. Het kon niet op voor een eertijds zo suf kappersblaadje.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap