Harry Mulisch: ‘Vrouwen zijn normaal, mannen stapelgek’
Harry Mulisch is in 1975 weer terug als romancier en publiceert met Twee vrouwen een bestseller. Een gesprek met Ischa Meijer over literatuur en vrouwen versieren. ‘De oorlog is over, we kunnen elkaar weer verhaaltjes vertellen.’
De roman wordt weer gevreten. Mulisch: “Dat heeft onmiddellijk te maken met het feit dat ik er weer een heb geschreven. Niet dat ik ’m nou geschreven heb omdat het publiek op dit moment zo nodig juist dát te vreten wil krijgen. ’t Gaat erom dat ik in mij op een gegeven moment die behoefte heb, althans dat ik blijk zo’n boek te hebben gemaakt – dat gaat gelijk op met die andere mensen, in deze zin, dat zij zoiets willen lezen.
“Ik sta niet tegenover de andere mensen. Dat is één totaliteit, dat volk, die mensheid. Bij mij uit het zich in schrijven, bij anderen daarin dat ze het willen lezen. Je hebt ook schrijvers die er altijd naast zitten. Die zijn dan minder volksverbonden dan ik, om het eens fascistisch te formuleren. Nee, een volksschrijver ben ik zeker niet. Dat zou namelijk betekenen dat ik een broodschrijver zou zijn, dat ik ook een ‘winkel’ zou hebben. Ik heb altijd geschreven wat ik wilde schrijven en nooit iets nagelaten omdat ik dacht dat ik er geen geld mee zou verdienen.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
