Slegs vir blankes
De komst van de democratie kostte de blanke Zuid-Afrikaanse elite de macht. Een groepje Afrikaners stichtte daarom vijftien jaar geleden een dorp waar alleen blanken zouden mogen wonen. Een kwestie van cultuurbehoud, zeggen ze zelf. Puur racisme, vindt de rest van het land. Op zoek naar de waarheid in Orania.
Voor het dorpshuis begint de vijftiende verjaardag van Orania met het hijsen van de vlag. Onder aan de vlaggenmast dragen twee kinderen hem op hun uitgestoken handen. Het is niet de vlag van Zuid-Afrika; deze is oranje met wit en blauw, met in het midden een afbeelding van een gespierd mannetje dat zijn mouw opstroopt. Even is er commotie: het touw van de vlag zit in de knoop. “Bliksem,” vloekt een man in een verschoten colbertje binnensmonds. “Hadden ze niet kunnen oefenen?”
Het is acht uur ’s ochtends. De Zuid-Afrikaanse zon brandt fel op de meer dan 150 dorpsbewoners die voor hun klapstoeltjes staan. Allemaal dragen ze een oranje sjaaltje, T-shirt, stropdas of petje met Orania-logo en kijken ze naar de vlag die nu, slap tegen de mast hangend, langzaam omhoog wordt getrokken. De meeste aanwezigen hebben voor de gelegenheid hun zondagse kloffie aangetrokken, afgezien van een paar zongebruinde boeren met korte broeken en hoog opgetrokken kousen die zittend op een hoge stoeprand het tafereel van een afstandje gadeslaan. Af en toe rijdt knetterend een tractor of een oude auto voorbij.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
