De dobbepaarden

TV-kijkers over zowat de hele wereld huilden toen de door het water ingesloten paarden veilig binnendijks kwamen. Iedereen viel over eigenaar boer Lootsma heen. Was dat terecht? ‘Het was het noodlot, een ongeval, wie kan je daar de schuld van geven?

Gepubliceerd op: 22/12 | 2006 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Ton van Dijk

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Vader Atze Lootsma (64), moeder Corrie (63), zoon Piet (33) en dochter Simone (28) vormen een maatschap. De maatschap is eigenaar van de ‘dobbepaarden’, die bij Marrum wereldnieuws werden. De familie boert al generaties lang. Eerst nabij Workum in de ‘greidhoek’, het grazige centrum van het Friese melkvee. Zo’n 22 jaar geleden verhuisde Atze voor meer ruimte naar een boerderij bij Tzummarum. Daar heet het de bouwhoek: aardappelen, uien en bieten. Atze Lootsma bleef veehouder. Hij nam als hobby wat paarden. Die hobby groeide mee met, zoals de Volkskrant dit voorjaar schreef, de ‘verpaarding’ van Nederland. In 1985 liepen er veertigduizend in ons land, nu belopen de schattingen op vier- à vijfhonderdduizend stuks. De mestquotumregeling voor paardenvijgen is in voorbereiding.

Bij de Lootsma’s nam het aantal paarden toe tot soms meer dan tweehonderd stuks. Precies weten ze het nooit. Bijna alle merries krijgen elk jaar een veulen, de draagtijd is elf maanden, je telt de kudde niet, dat is onbegonnen werk. Alle paarden zijn ‘griene hynders’, niet echt wild, maar groen, nooit bereden. Van de mensen zien ze af en toe alleen de Loots-ma’s, en als ze buitendijks grazen de verzorgers van It Fryske Gea of een wandelaar. Niet alle veulens hebben de wettelijk verplichte chip. Niet alle paarden een paspoort. Als er een koper komt, wordt er wel wat met de papieren geregeld.