Mensenrechten in een bange wereld
‘Weldenkenden’ zoals Amnesty achten de ‘War on Terror’ een groter kwaad dan de terreur zelf.
Dat de War on Terror met schendingen van de mensenrechten gepaard gaat, staat voor velen buiten kijf. Een verwijzing naar Guantánamo Bay, waar het Amerikaanse leger al jaren honderden ‘illegale vijandige strijders’ die van terroristische activiteiten worden verdacht zonder aanklacht of proces vasthoudt, ligt op ieders lippen. Zelfs president Bush zei bij een bezoek aan Europa, nog voor het Hooggerechtshof in Washington bepaalde dat de praktijken in Guantánamo strijdig zijn met het Amerikaanse recht, dat hij het kamp op Cuba liever zou sluiten. Dat was niet alleen een tegemoetkoming aan buitenlandse critici. Ook Bush begrijpt dat Guantánamo anti-reclame voor Amerika is bij het winnen van hearts and minds van de wereldbevolking. Meer nog dan de Koude Oorlog is de War on Terror, die geen zichtbare frontlinies kent, een propagandaoorlog.
Amerika is daarin aan de verliezende hand en wordt volgens opiniepeilingen als de grootste bedreiging van de wereldvrede gezien, hoe absurd president Bush dat ook mag vinden. Ik kan me zijn verbijstering wel voorstellen, want ik sta ook versteld van de eenzijdigheid waarmee Amerika wordt bekritiseerd en de blinde vlekken die critici tegenover de terreurdreiging aan de dag leggen. 11/9 kan niet als normale aanslag worden afgedaan. Met de aanvallen op de Twin Towers en het Pentagon lag het machtscentrum van de westerse wereld onder vuur, een directe oorlogsverklaring.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap