Klare taal & hard geploeter
Jan Wolkers schrijft zijn dagboek als het ware in pyjama. Maar Oek de Jong heeft er zijn beste pak voor aangetrokken.
De dichotomie van de wereld – man en vrouw, licht en donker, arm en rijk, enzovoort – schrijft ons voor dat er ook twee soorten schrijversdagboeken zijn. In de eerste soort gebruikt de schrijver zijn dagboek vooral als geheugensteuntje. Hij (of zij) noteert invallen om die later te kunnen gebruiken voor het echte werk. De ambitie om het dagboek te publiceren bezit hij aanvankelijk niet, want de schrijver heeft zijn dagboek als het ware in pyjama geschreven. Hij houdt het vooral bij voor zichzelf. Hij schrijft maar voor één lezer, en die lezer is hijzelf. Later komt het weleens tot publicatie, als geste tegenover zijn fans, of om onderzoekers historische informatie te geven over hoe bepaalde werken tot stand zijn gekomen.
De dagboeken van de tweede soort worden wel degelijk geschreven met het oogmerk tot publicatie. De schrijver trekt ook voor zijn dagboek zijn beste pak aan. Hij doet zijn uiterste best om de juiste formuleringen te vinden, want hij beschouwt het dagboek als een literair genre, dat net zoveel zorg vereist als een essay of een roman. Hij houdt zijn dagboek niet alleen bij voor zichzelf, hij denkt ook aan de lezers die straks zullen meelezen wat hij nu schrijft.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
