De neo-groene Armando

Waarin de kunstenaar een lange rij Amstelveners de hand drukt terwijl de waarlijk groten buiten moeten wachten.

Gepubliceerd op: 31/03 | 2006 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Jan Zandbergen

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Voor de decoratie van het fenomeen Armando vervoegden we ons in het Cobra-museum in Amstelveen, alwaar het multitalent sinds afgelopen week een overzichtstentoonstelling heeft. De kunstenaar, die na een ziekbed slecht ter been is, krijgt op foto één de versierselen van de Nederlandse Leeuw opgespeld door Amstelveens eerste burger Jan van Zanen. Maar laten we beginnen bij het begin. Op het in de uitnodiging vermelde tijdstip stond de hal vol met gasten van de Amstelveense soort. Armando zat er enigszins hulpeloos op een stoel, waarvoor zich een eerbiedige rij had gevormd. Nogal wat bezoekers waren hun gretigheid niet de baas en zwengelden, vaak nog met hun overjas aan, meteen maar aan de hand van het broze feestvarken.

In de kleine aula bleken de eerste vier rijen stoelen gereserveerd voor de waarlijk groten, zoals de onvermijdelijke Cherry Duyns, die op foto twee de lokale televisieploeg tekst en uitleg geeft over de gloednieuwe groene periode van Armando. Maar toen de deur op de knip ging ten teken dat de plechtigheid ging beginnen, waren verscheidene vip-stoelen nog leeg, bij gebrek aan beroemde billen. Onder meer Nooteboom, Fuchs en Crouwel waren slechts aanwezig in de vorm van een papiertje met daarop hun naam. Ook iemand als Hans Liberg liet zich pas ruim na het officiële gedeelte zien. Het Amstelveense grauw kende intussen zijn plaats en dromde massaal en eerbiedig tegen de achterwand, terwijl de Duitse museumdirecteur Lucius Grisebach aan een schijnbaar eindeloze Nederlandstalige toespraak begon. En hij was dan nog maar een van de vele sprekers.