Bloed op de middenstip

Ze moeten continu voor hun subsidie knokken, maar redden het toch steeds weer. Ze doen aan theater op locatie (vaak in achterstandswijken), bestaan tien jaar en kregen tijdens de voorbereidingen van hun jubileumvoorstelling Ado/Ajax de schrik van hun leven. Het stuk van de Haagse theatergroep Drang is een eigentijdse bewerking van de Griekse tragedie Ajax van Sophocles, waarin de klassieke held Ajax is vervangen door een fanatieke aanhanger van voetbalclub ADO, door zijn vader uit clubliefde Ado genoemd. Het speelt zich af in Haagse voetbalkringen, sommige scènes zelfs in het stadion van ADO Den Haag. Het zoomt kunstig in op de jonge Ado, die net niet goed genoeg was voor de A-selectie, maar zich ter compensatie heeft ontpopt tot de grootste ADO-fan aller tijden. Na een verloren wedstrijd (tegen aartsrivaal Ajax nota bene) gaat deze Ado volledig door het lint, slacht hij een complete kinderboerderij af en valt hij – net als zijn klassieke evenbeeld Ajax – van zijn voetstuk. Zijn maten vinden zijn weerzinwekkende gedrag echt veel te ver gaan en keren zich van hem af. Alleen zijn vrouw en zijn ouders blijven onvoorwaardelijk van hem houden, in de voorstelling hoofdschuddend gadegeslagen door de geest van de legendarische ADO-held Aad Mansveld, die met het accent van Haagse Harry voortdurend spitse toespelingen maakt.

Tijdens een gezellige Valentijnsborrel – de aankondigingen met daarop een foto van een schaap met een bivakmuts, waren nét de deur uit – kreeg regisseur Jaap Postma van Drang een sms’je: Ajax-aanslag op ADO-honk. Hij dacht: het zal wel een geintje zijn, de jongens zitten me te zieken. Maar het was dus echt en het nieuws ging onmiddellijk rond. “Sta je daar met je goede bedoelingen hoge cultuur te maken,” zegt Postma, “gebeurt er om de hoek zoiets. Een moordaanslag was het gewoon, bizar. Het mechanisme van liefde die omslaat in haat hadden we net in de repetities uitgespeeld.”