Opwaardering voor India
Door het atoompact met India geeft Amerika aan dat de mondiale status-quo gewijzigd is.
George W. Bush wordt weleens vergeleken met Richard Nixon, die in 1974 vanwege het Watergate-schandaal moest aftreden. De vergelijking is uiteraard ongunstig bedoeld. Maar waar Nixon als de grootste schurk te boek staat die ooit in het Witte Huis heeft gezeten, is zijn buitenlandse politiek met een aureool omgeven. De ‘opening naar China’, waar Nixons veiligheidsadviseur Henry Kissinger in 1971 geheime besprekingen voerde met het bewind van Mao, geldt als een strategische meesterzet. Door de Chinese Volksrepubliek en de Sovjet-Unie tegen elkaar uit te spelen, zocht Amerika toenadering tot de communistische wereld en werd het klimaat geschapen voor spectaculaire wapenakkoorden met Moskou.
President Bush bracht deze maand een bezoek aan Afghanistan, Pakistan en India, waarmee hij een opzienbarend atoompact sloot. Maar volgens The New York Times had hij beter thuis kunnen blijven. Het atoompact met India wordt als bedreiging voor de regionale stabiliteit beschreven en zou de nekslag zijn voor pogingen om de verspreiding van kernwapens tegen te gaan. Mohammed ElBaradei, de baas van de IAEA, denkt daar anders over. Hij ziet kansen om India, dat nooit het Non-Proliferatie Verdrag heeft ondertekend, bij het inspectieregime te betrekken. Het atoompact voorziet in een splitsing tussen de civiele en militaire tak van het Indiase kernprogram. Maar Bush is voor The New York Times een isolationist die nooit verder kijkt dan Texas en dus niks goeds kan doen. Een deal met het democratische India, het land van Mahatma Gandhi en een economie in opkomst, wordt door het lijfblad van progressief Amerika nu al als een historische blunder afgeserveerd. Over vooringenomenheid gesproken. The Economist reageerde overigens even afwijzend.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap