Dipje
De personages in Arjan Vissers ‘Hemelval’ maken wel van alles mee, maar hebben daarover eigenlijk niets te vertellen.
Arjan Vissers debuutroman De laatste dagen was een klein meesterwerk. Het werd dan ook terecht onderscheiden met de Marten Toonder/Geertjan Lubberhuizenprijs en met de Anton Wachterprijs. Het kwam ook nog op de longlist van de AKO terecht; mijn liefje wat wil je nog meer?
Het is natuurlijk mooi om zo de Nederlandse literatuur in te rollen, maar het schept ook verwachtingen. Het tweede boek zal het eerste moeten evenaren, of liever nog overtreffen. Karel Glastra van Loon, die met De passievrucht een ongewoon heldere roman schreef, slaagde er nadien niet in om iets te publiceren dat kwalitatief ook maar enigszins in de buurt kwam van zijn debuut. De oorzaak daarvan, zo vermoed ik, was erin gelegen dat Glastra van Loon ook de journalistiek trouw bleef en nooit helemaal voor een literair schrijverschap heeft gekozen. Dat gevaar zou ook Arjan Visser kunnen bedreigen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
