Boze nieuwe wereld
In ‘The New World’ vertelt Terrence Malick het verhaal van Pocahontas en haar Britse kolonist nog maar eens na. Indianenromantiek met een tragisch randje.
Een nieuwe film van Terrence Malick is NIEUWS. Malick (1943) is een van de meest bejubelde, maar ook meest raadselachtige filmmakers van zijn generatie. Hij schuwt elke vorm van publiciteit en geeft nooit interviews. Zijn welhaast mythische status wordt vergroot door het geringe aantal films dat hij gemaakt heeft. Zijn regiedebuut, Badlands, dateert van 1973 en maakte veel indruk. Vijf jaar later (1978) oogstte Malick opnieuw lof met Days of Heaven. De regisseur liet vervolgens 21 jaar (!) niets van zich horen en werd zelfs enige tijd als ‘vermist’ opgegeven. In 1999 verraste hij vriend en vijand met de poëtische oorlogsfilm The Thin Red Line. Met The New World staat de teller nu op vier. Een rekensommetje leert ons dat Malick eens in de acht à negen jaar een film maakt.
Dat het oeuvre van Malick zo klein is, heeft te maken met zijn werkwijze. Hij heeft er een handje van opnamen eindeloos te rekken en almaar méér materiaal te verzamelen. Tot op zekere hoogte lijkt dat een bewuste keuze te zijn. In Malicks aanpak worden niet zozeer beelden geschoten ter illustratie van een afgebakend verhaal, maar zijn het – omgekeerd – de beelden die voor een aanzienlijk deel dicteren hoe dat verhaal verteld gaat worden. Bij die werkwijze ligt het zwaartepunt van het uiteindelijke scheppingsproces dus in de montagekamer. Dáár moeten ettelijke kilometers film tot behapbare proporties worden teruggebracht.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap