De draagbare Mozart
De herdenking van zijn 250ste geboortedag is een geschikt moment om Mozart te ontdoen van de mythen. Plus: een (te) beknopt lijstje voor beginners.
Ruziënd struikelt de Salzburger gemeenschap het Mozart-jaar in. Ruziënd om een beeld dat de Duitse kunstenaar Markus Lüpertz heeft neergezet. Het is al met verf besmeurd. Toch is dat standbeeld zo gek nog niet. Lüpertz goot uit brons een stripfiguurachtig wezen met ogen zo groot als knikkers. Het lijkt wel een marsmannetje. Het is Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791). Compleet met staartje en wit bepoederd gezicht. De ledematen zijn verwrongen, verscheurd en verdraaid. Een slachtoffer van de roem. Zal het Mozart-jaar 2006, waarin zijn 250ste geboortedag wordt herdacht, bijdragen aan de demystificatie? Nee. Daar zijn kroonjaren niet voor. Toch zou het goed zijn om Mozart terug te brengen tot normale proporties (voor zover mogelijk) en terug te keren naar de basis. Want wie kent het verhaal nog? Wie luistert er nog echt naar zijn muziek? Wie weet de fictie te onderscheiden van de feiten?
Een van de hardnekkigste misverstanden is dat Mozart zijn meesterwerken zo’n beetje in de luier schreef. Onzin. Mozart was er zeer vroeg bij, maar de meesterwerken die nu tot het repertoire behoren, componeerde hij allemaal vanaf zijn zeventiende jaar. Zijn oeuvre beslaat 626 werken, goed voor ongeveer tweehonderd uur muziek. Het gaat om 53 symfonieën, 27 pianoconcerten, 20 opera’s, 19 missen, 40 pianosonates, 60 kwartetten en kwintetten en nog een kist vol andere kamermuziek.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap