De Kring: Katja Schuurman, Patrick Kluivert, Johannes van Dam
Bij uitgeverij Xtra verschijnt over anderhalve week een boek van de veelbesproken BNN-documentaire Prettig weekend, ondanks alles, over de moord op Theo van Gogh.
Nu zonder Katja
Bij uitgeverij Xtra verschijnt over anderhalve week een boek van de veelbesproken BNN-documentaire Prettig weekend, ondanks alles, over de moord op Theo van Gogh. Auteur is journalist Stan de Jong. Hij deed de research en eindredactie van de documentaire.
Meneer De Jong, volgens de film waren vrijwel alle leden van de Hofstadgroep benaderd om AIVD-informant te worden. Heeft u nieuwe feiten te melden?
“Jazeker. Bijvoorbeeld dat Samir A. al in 2002 een taakstraf kreeg wegens verboden wapenbezit, en dat er vermoedelijk nog een Hofstadgroep-lid vrij rondloopt.”
Ga door.
“Waarschijnlijk wist burgemeester Job Cohen veel meer van mogelijke terroristen in Amsterdam dan hij deed voorkomen. Maar eh, nu heb ik wel genoeg verklapt…”
Katja Schuurman kreeg alle credits voor de documentaire, want zij deed de interviews. Heeft dat u gestoken?
“Neuh, ik had het wel verwacht. Zij was de blikvanger.”
Dus werd in alle kranten gesproken van ‘de documentaire van Katja Schuurman’.
“Tja, that’s showbusiness. De ploeteraar op de achtergrond wordt nogal eens vergeten. Maar zonder Katja was die film er waarschijnlijk nooit gekomen. Het was tenslotte haar idee.”
Geen tijd
Filmsterrengedrag? Arrogant? Híj?! “Ik zit hier toch ook gewoon met jou te praten?” bitste Patrick Kluivert onlangs in Voetbal International. Ja, nu wel. Kennelijk had hij VI nodig.
Hans Heijnen had hij níet nodig. Van deze filmmaker verscheen vorig jaar de documentaire Het Surinaamse Legioen, over de zogeheten Suriprofs. Heijnen interviewde de voetballers voor en na een benefietwedstrijd in Suriname. Zelfs de ‘onbuigzame neger’ Winston Bogarde stond hem graag te woord. Zo niet Kluivert, verzucht Heijnen.
“Patrick zei: ‘Ik heb vakantie.’ Ik had hem maar een uurtje nodig, maar oké, ik antwoordde dat ik het begreep, en dat ik best naar Barcelona wilde komen – daar speelde hij toen nog. Vond Patrick prima. Ik moest het maar regelen met de club.”
Twee maanden later toog Heijnen met zijn crew naar Barcelona. Maar toen ze de spits conform de afspraak nederig opwachtten na een wedstrijd, liep Kluivert zijn landgenoten straal voorbij. “Geen tijd,” mompelde hij. Een nadere toelichting achtte Oranjes topscorer-aller-tijden overbodig. “Je kon aan alles zien dat het hem geen reet interesseerde,” zegt Heijnen.
Kluivert, die zich er in VI over beklaagde dat bondscoach Marco van Basten hem vooralsnog links laat liggen, bracht zijn club in ernstige verlegenheid. Heijnen: “De perschef van Barcelona schaamde zich dood.”
Ze zitten overal! Nr. 82
De door HP/De Tijd gestarte zoektocht naar machtige, invloedrijke of anderszins succesvolle (ex-)gereformeerden gaat door! Deze week nummer 82:
Marius Ernsting (1947)
Directeur van de landelijke welzijnsorganisatie Humanitas. Studeerde politicologie aan de Vrije Universiteit en was lid van de Amsterdamse gemeenteraad namens de Kabouterpartij (1971-1972). Werd daarna penningmeester (1982-1988), Tweede-Kamerlid (1983-1986) en vice-voorzitter (1988-1991) van de Communistische Partij Nederland (CPN). Was tevens fractievoorzitter van de CPN en GroenLinks in de Provinciale Staten van Noord-Holland (1987-1995) en interim-manager van het Amsterdamse debatcentrum De Balie (1992). Werd geboren in Beemster, als zoon van een gereformeerde tuinder.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneePrinses Maxikrediet
Prinses Máxima namens de VN in Brazilië, zulks levert geheid mooie plaatjes op. Zoals deze, van het ANP, die vorige week donderdag in de kranten stond: Máxima op bezoek bij een arme visser. De man kijkt verbijsterd de camera in. Prangende vraag is dan ook: voor hoeveel euro aan hippe gadgets draagt de prinses hier ’s mans drempel over?
Dé plek om dat uit te zoeken, is uiteraard de ook bij prinsessen van Oranje populaire P.C. Hooftstraat. We beginnen met de zonnebril. Waarschijnlijk is het een Chanel of een Prada, meldt brillenboutique Fred Stoeltie. Kost een slordige 250 euro.
Dan Máxima’s tas. Da’s een lastige. Het is geen Gucci, zeggen ze bij Gucci. “Probeer Ferragamo. Daar is Máxima dol op.” Helaas, een Ferragamo is het evenmin. “Probeer Tod’s. Máxima is gek op Tod’s.” Ook de dames van Tod’s schudden evenwel bedroefd het hoofd. Gelukkig kunnen ze wel zien wat de tas moet hebben gekost. “Ruim 800 euro.”
Ten slotte Máxima’s horloge. Een bekend juweliershuis dat in deze context liever niet met naam en toenaam in HP/De Tijd wil, herkent het uurwerk onmiddellijk. “Een Rolex Oyster. Special edition, junior size, van witgoud. Nieuwste model.” Prijs: 16.230 euro.
Máxima bezocht Brazilië als lid van een VN-werkgroep die gaat over het verstrekken van microkredieten aan ondernemers in ontwikkelingslanden. Voor de prijs van een Rolex Oyster hou je zo’n Braziliaanse visser wel een jaartje in de vaart…
Van Dam-infarct
Johannes van Dam, meesterproever en culinair journalist, zou zaterdag zijn magnum opus Dedikkevandam signeren in de Amsterdamse boekhandel Athenaeum. Het feest ging evenwel niet door.
Herm Pol, winkelchef van Athenaeum, wat was er loos?
“Er víel niks meer te signeren.”
U was al uitverkocht?
“Ja. Alle zeshonderd stuks waren meteen weg. Er was, zeg maar, sprake van een Johannes van Dam-infarct.”
Ook Van Dams uitgeverij Nijgh & Van Ditmar had dat duidelijk niet verwacht. Er waren maar 6500 boeken gedrukt. Een beetje dom.
“Och, geen mens had toch kunnen voorzien dat het boek drie minuten aandacht in het NOS Journaal zou krijgen?”
Het Journaal was de ‘trigger’?
“Ja. Zeker in de provincie, voor mensen die Het Parool niet lezen en Van Dam niet zo goed kennen. Zij dachten: Goh, wat een leuke flamboyante Franse topkok is dat; dat boek willen wij ook! We kregen veel klanten die vroegen om Johannes van Dam en De Halfbloed Prins.”
U heeft een geheel nieuw publiek aangeboord, bedoelt u?
“Precies.”
Nijgh & Van Ditmar laat nu 20.000 Dikkevandams bijdrukken. En dan komt er een herkansing?
“Ja. Op 22 december proberen we het opnieuw.”
Zaterdagblues
Onrust bij de Volkskrant. De restyling van de zaterdagkrant lijkt te zijn mislukt.
De zaterdageditie van de Volkskrant is voor uitgever PCM van groot economisch belang. Afgelopen weekend mokte PCM-commissaris Stephen Grabiner, nota bene in diezelfde Volkskrant, dat de investeringen ‘niets’ hebben opgeleverd. Helaas werd dat nauwelijks uitgelegd.
Welaan, volgens insiders blijkt uit onderzoek dat de lezers de zaterdagkrant nog altijd te saai en te grijs vinden. En nog steeds worden ze bevangen door acute ‘infostress’ als ze het pak papier van hun deurmat rapen. Terwijl de krant juist dunner en handzamer moest worden.
In januari verdwenen daarom katernen als Economie, Sport, Reflex, Wetenschap, Gezond, Media en Traject. Daarvoor in de plaats kwamen ‘slechts’ vier bijlagen: Het Vervolg, Het Betoog, Kennis en De Verleiding.
Maar naar verluidt vinden veel lezers het lastig dat de informatie door elkaar is gehusseld. De katernen laten zich daardoor minder makkelijk weggooien, een handeling die het gevoel van ‘infostress’ voorheen flink verminderde.
Wat nu? Een nieuwe restyling? Nee, zegt adjunct-hoofdredacteur Ariejan Korteweg. Volgens hem is er weinig aan de hand. “In februari was de waardering licht gedaald, maar dat was gewenning. Die waarderingscijfers zíjn helemaal niet zo ongunstig.”
Toch blijft de verkoop van de zaterdagkrant gestaag teruglopen.
Een van de oorzaken volgens Korteweg: “De zaterdageditie van concurrent NRC Handelsblad ligt tegenwoordig al om half tien ’s ochtends in de schappen, in plaats van om een uur ’s middags.”