Nederland wordt rijker en diverser

Tegenwoordig maken de inwoners van dit land zich drukker om ‘asobakken’ dan om de minima.

Gepubliceerd op: 06/12 | 2005 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Dirk-Jan van Baar

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Er is een tijd geweest dat Nederland het Monaco voor de armen was. Wij hadden de rijkste armen ter wereld en misschien ook de armste rijken. Het gelijkheidsideaal was maatgevend. Er waren twee soorten vluchtelingen: arme sloebers uit alle windstreken die hun geluk hier kwamen zoeken en rijke schlemielen die naar België uitweken om in hun villa’s over de hoge belastingen te klagen. Wie nu precies wie verrijkte, was een open vraag, maar de fiscus zorgde ervoor dat iedereen zijn deel kreeg.

Nog steeds is de nivelleringsdrang zo sterk dat berichten over toegenomen armoede morele verontwaardiging wekken. Armoede zou in een rijk land als Nederland niet moeten mogen. Daar staat tegenover dat de Volkskrant, die ooit over de koopkrachtplaatjes voor de minima waakte, zich tegenwoordig afvraagt hoe arm arm is. Het Sociaal Cultureel Planbureau en het Centraal Bureau voor de Statistiek hebben daar een antwoord op. Alleenstaanden die minder dan 850 euro netto te besteden hebben en gezinnen die met minder dan 1600 euro moeten rondkomen, gelden als mensen met een laag inkomen. Omgerekend in guldens zijn dat bedragen waarmee je vijftien jaar geleden nog in de middengroepen zou zitten. Onduidelijk is in hoeverre hier huursubsidie en allerlei andere inkomensafhankelijke voorzieningen in zijn verdisconteerd. Ook de grijze economie, die overal gedijt waar het verschil tussen netto en bruto groot is, blijft buiten beeld.