Buigen of barsten
Het ultimatum lijkt een bot machtsmiddel, maar is soms een elegante oplossing.
De kortste samenvatting van een goede relatie is ‘geven en nemen’. Tot op de dag van vandaag is dit de enige manier waarop twee individuen het op een wat langere termijn kunnen uithouden met elkaar. Soms moet de een wat inleveren, soms moet de ander wat slikken, maar als het goed is, staan daar compensaties tegenover die voor allebei de kosten draaglijk maken. Het gaat over jezelf aanpassen, de ander zo ver krijgen dat hij zich aanpast, middenwegen vinden en compromissen sluiten. En vooral veel praten om de benodigde eensluidendheid te vinden. In het jargon van het bedrijfsleven hebben ze het over ‘neuzen die dezelfde kant op wijzen’. Dat komt ongeveer op hetzelfde neer. Voordat de neuzen allemaal in de richting noordnoordoost staan, heeft er een intensief traject van pitch en peptalk plaatsgevonden (op mensen inpraten tot ze murw zijn, eigenlijk).
Dat eindeloze gepraat om tot gemeenschappelijkheid te komen, is nodig in moderne organisaties, waarin de hiërarchie is versluierd in een plattere overlegstructuur en waarin chefs niet zomaar lakens kunnen uitdelen, maar eerst de medewerkers zo ver moeten zien te krijgen dat ze het ermee eens zijn. Dit is een tijdslorpend en vermoeiend proces – in relaties meer nog dan op het werk, omdat op het werk uiteindelijk toch de machtsverhoudingen de doorslag geven. In relaties staan betrokkenen als gelijken tegenover elkaar, zodat het nog veel langer kan duren om gelijkgezindheid te bereiken, als dat er al van komt.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap