Twistaardappel
Dat de Inca’s de ‘uitvinders’ van de aardappel zijn, is een encyclopedisch gegeven dat niet door de wetenschap getart wordt.
De aardappel geldt in de westerse wereld pas twee eeuwen als onverdacht voedingsmiddel. Die brede acceptatie kwam pas anderhalve eeuw nadat de Spanjaarden de mysterieuze ‘eetbare steen’ aan de Inca’s ontfutselden en mee naar huis namen. Uiteindelijk was het de Franse chemicus Parmentier die met het aanbieden van een bos aardappelbloemen aan koning Lodewijk de Zestiende de aardappel-pr succesvol ter hand nam. Ook over die lezing bestaat geen controverse. Maar wie aanspraak kan maken op het patatpatent is altijd een twistappel gebleven. Zeker is dat gefrituurde aardappelen zowel in Frankrijk als in België opdoken in de jaren dertig van de negentiende eeuw, honderd jaar voordat Amerika met French fries te maken kreeg. De dikke frieten die vernoemd zijn naar de Parijse Pont Neuf, waar ze op straat te koop waren, gelden als bewijs voor een Franse origine, in België wordt een zekere Frits genoemd die rond 1861 het beslissende patatinitiatief genomen zou hebben. Nog poëtischer is de theorie dat friet zou zijn ontstaan tussen Dinant en Luik, waar men gewoon was gefrituurde visjes uit de Maas te eten, maar terugviel op gefrituurde aardappelreepjes wanneer de Maas was dichtgevroren.
Wat betreft de bendevorming van frites en mayonaise zijn België en Nederland de hoofdverdachten. De combinatie heeft het ganse culinaire spectrum in een ijzeren greep: van diepvriesfriet met fritessaus in de automatiek tot handgesneden Kamperlanders met zelfgeklopte mayo in de sterrensfeer.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap