Meer, meer, meer

De meest logische verklaring voor het veelbesproken ontslag van Sanoma-topman Pim de Wit is dat zijn resultaten simpelweg onvoldoende waren.

Sanoma is met titels als Nieuwe Revu, Panorama en Libelle ’s lands grootste uitgever van publiekstijdschriften. Vorige week deden allerlei wilde geruchten de ronde. Er zou ruzie zijn over plannen van De Wit om met Sanoma de audiovisuele markt op te gaan. De Wit zou, anders dan het Sanoma-hoofdkantoor te Helsinki, de Nederlandse tijdschriftentak hebben willen verkopen. Enzovoorts.

Omdat De Wit beweert niet te weten waarom hij is geloosd en zijn (ex-)bazen geen toelichting geven, gaat het speculeren door.

Welaan, het is goed mogelijk dat ‘Helsinki’ van de Nederlandse tijdschriften af wil. De markt is hier krimpende. Nee, dan de groeimarkt Oost-Europa. Sanoma kocht eerder dit jaar al Derk Sauer’s Independent Media te Moskou.

Maar uiteraard wil Sanoma dan wel een goede prijs voor de Nederlandse bladen. Onder De Wit is de winst in de laatste twee jaar met circa twintig procent gedaald. Ook in 2005 vallen de resultaten tot dusver tegen, en De Wit had juist herstel beloofd. Dat drukt de verkoopprijs.

“Maar mijn cliënt heeft het beter gedaan dan anderen in deze markt,” sputtert De Wits advocaat Heukels desgevraagd. “En tja, je kunt altijd zeggen: ‘Ik wil meer, meer, meer.’”

Precies. 

Ware moslims

Rumoer: de Nederlandse Moslim Omroep (NMO) wil proberen de moslimpersonages in de BNN-soap Onderweg naar Morgen iets ‘realistischer’ voor het voetlicht te krijgen.

BNN-voorzitter Laurens Drillich, het nieuws is door veel media opgepikt.

“Ja. Het is afkomstig van NMO-eindredacteur Rashied Alibux, die het er in een trots moment uitflapte tijdens een radioprogramma. Hij wist wel van de hoed, maar niet van de rand.”

We hebben Alibux net gebeld. Hij is weinig spraakzaam. 

“De afspraak is dat BNN de communicatie over dit onderwerp doet.”

De NMO steekt één miljoen euro in het programma. Hoeveel invloed krijgt die omroep daarvoor terug?

“Wij vragen de NMO om advies en tips voor de drie moslimpersonages in de soap. In een contract staat niets over invloed.”

Alleen advies en tips. Dat is heel wat anders dan wat Alibux beweerde.

“Tja, NMO-directeur Frank William is momenteel op reis. Alibux moest hem vervangen. Dat ging niet helemaal goed.”

Als de kat van huis is…

“Haha, ja inderdaad. Als William terug is, gaan we er rustig over praten. Pas in 2006 gaan we veranderingen doorvoeren.” 

Opportunistisch

Het is een trend in medialand: pas op de foto willen als je het artikel waarin je figureert, hebt goedgekeurd. Zelfs journalisten blijken dit chantagemiddel te hanteren.

Het betreft Jeroen Vullings en Joris van Casteren van Vrij Nederland. Zij vormen samen met Menno Wigman en Arie Storm de redactie van het nieuwe literaire blad Kinbote. HP/De Tijd vroeg de heren te poseren voor een foto bij een verhaal over Kinbote (zie pagina 60). 

De vier weigerden; eerst wilden ze het verhaal inzien. Deze eis wenste HP/De Tijd niet in te willigen. Als illustratiemateriaal is daarom de officiële promotiefoto gebruikt.

Van Casteren: “Ik wilde niet glimlachend naast een zuur verhaal staan. Dat is toch logisch?” Ook de mensen over wie Van Casteren schrijft mogen dus altijd inzage eisen? “Natuurlijk.” Waarvan akte.

Ronald Giphart wilde in mei niet op de foto voor een recensie in HP/De Tijd van zijn boek Troost. Hij vreesde een ‘afzeikstuk’. Dat viel reuze mee. Sterker, de recensie, van Max Pam, was zelfs uitgesproken positief. 

Op 8 juni stond er opeens een advertentie van Gipharts uitgeverij voor Troost op de voorpagina van de Volkskrant. “Gipharts beste boek,” luidde de tekst. Was getekend: Max Pam.

Zulks mag op z’n minst opportunistisch heten. 

Er bovenop

Oorlog tussen de directeur van Joods Maatschappelijk Werk (JMW), Hans Vuijsje, en journaliste Elma Verhey. Inmiddels heeft Vuijsje zelfs het dure pr-bureau Huijskens & Istha ingeschakeld.

De ruzie gaat over Verheys boek Het kind van de rekening. Hierin stelt ze onder meer dat joodse voogdij-instellingen de vermogens van joodse oorlogswezen gebruikten voor de opbouw van de staat Israël en voor de instandhouding van joodse kindertehuizen.

Verhey en co-auteur Pauline Micheels (historica) kregen forse kritiek van Vuijsje te verduren. JMW is de rechtsopvolger van genoemde voogdij-instellingen. Directeur Vuijsje beticht Verhey en Micheels van onzorgvuldig brongebruik en wil dat er wetenschappelijk onderzoek naar de zaak wordt gedaan.

Vuijsje zit er bovenop. Hij zorgde er zelfs voor dat bij een lezing van Verhey, op 7 juni in het Amsterdamse Verzetsmuseum, negatieve recensies (uit het Historisch Nieuwsblad) van Verheys boek voor het publiek klaarlagen.

“Dit gebeurde ook al zo toen ik sprak bij boekhandel Van Rossum,” zegt Verhey laconiek. “JMW volgt mijn gangen blijkbaar. Maar het helpt wel, want de tweede druk van mijn boek is inmiddels al bijna uitverkocht.”

… or not to be

Hoe zat dat nu met die Nederlandse verslaggevers op het Tiananmenplein in Peking, die 1989 daar over het oproer berichtten?

Volgens oorlogsreporter Arnold Karskens was er in de nacht dat de opstand werd neergeslagen maar één ter plekke: Karel Glastra van Loon van Nieuwe Revu. Dit zei Karskens drie weken geleden in het artikel ‘To be…’ in deze rubriek.

Maar klopt dat ook? De inmiddels gepensioneerde Gert van Brakel (ex-Hier en Nu-radio, ex-RTL Nieuws) betwijfelt dat. Hijzelf was er wel als ooggetuige, midden op de plek des onheils, die nacht hoorbaar live werkend voor de NOS-radio, samen met NOS-correspondente Caroline Straathof in de buitenwijken en Bob Mantiri (van de GPD) in het Peking Hotel. Als trio konden ze, elkaar afwisselend, de opstand urenlang aan één stuk coveren. “Maar,” zegt Van Brakel, “Glastra van Loon heb ik niet gezien.”

We bellen de schrijver. Die zegt heel zeker te weten dat hij die nacht op het Plein van de Hemelse Vrede was. En heeft hij Van Brakel gezien? Glastra van Loon, na lang nadenken: “Voor zover ik weet was Van Brakel er inderdaad ook.”  

Onhandig

Hommeles bij het maandblad van de SP, Tribune. Tekenaar Kees Willemen zou door hoofdredacteur Rob
Janssen aan de kant zijn gezet. Reden: de vormgevers van Tribune snapten Willemens bijdragen niet. Willemen: “Maar daar gáán vormgevers toch ook helemaal niet over?”

Willemen is een ouwe rot in het politieke-tekenaarsvak. Hij maakte cartoons voor onder andere De Waarheid, De Nieuwe Linie en Trouw. In het vakblad De Journalist las hij waarom Janssen van hem af wil: de drie vormgevers van Tribune vonden zijn tekeningen te moeilijk. “Ik had zelf geen reden van Janssen gehoord,” bromt Willemen.

Het is hem in zijn lange loopbaan wel vaker opgevallen dat ‘zich progressief noemende media’ er soms nogal ‘onhandige omgangsvormen’ op na houden. “Ze veronderstellen dat je een geloofsgenoot bent, maar er bestaat ook zoiets als civielrecht en contractrecht. En ik had een contract tot ver achter de komma.”

De tekenaar heeft een jurist in de arm genomen. En dat heeft geholpen, want Janssen heeft inmiddels zijn excuses aangeboden. Janssen verklaart desgevraagd zelfs dat hij helemáál niet van Willemen af wil. Dat was een ‘misverstand’. “Ik wil het in het vervolg alleen een beetje ánders.”  

Bevrijd

Niet alleen voetballers breken definitief door op het WK voor spelers tot twintig jaar. Dat geldt ook voor Studio Sport-presentator Jan Joost van Gangelen (30). Hij volgt het WK voor de gelegenheidscombinatie NOS/BNN. Van Gangelen lacht, grapt, wervelt. En
in tegenstelling tot een ‘spontane’ Tom Egbers oogt hij écht spontaan.

Meneer Van Gangelen, u lijkt wel bevrijd. Is dat de invloed van BNN?

“Dat speelt absoluut mee, ja.BNN staat voor humor. Geestige bandjes maken. En ik heb na drie jaar totaal geen cameravrees meer. Ik kan nu rap babbelen, zonder autocue.”

Bent u een transfer naar Talpa aan het verdienen?

“Ik ben inderdaad benaderd.
Ze vinden me leuke jonge gozer. Maar ik ga er vooralsnog niet naar toe. Het is leuk bij NOS en ik weet niet wat Talpa concreet met me zou willen.” 

Maar de NOS heeft alleen nog hockey en tennis.

“En voetbal is hetgene waar het allemaal om draait, klopt. We hebben nog vier seizoenen Champions League, maar die zijn vergeven aan Tom Egbers en Jack van Gelder. Het WK Voetbal 2006 ook. En Mart Smeets gaat waarschijnlijk nog twee Olympische Spelen doen. Mijn geduld wordt dus zwaar op proef gesteld.”

Het staat honderd procent vast: Egbers en Van Gelder doen nog vier jaar de Champions League?!

“Zo zijn hier de ongeschreven regels, lijkt het. De laatste jaren hebben ze het namelijk continu om en om gedaan.”