Witte decadentie
Hippies hebben Ibiza uitgevonden, maar ze stinken en doen stom. ‘Ik haat hippies,’ zeg ik tegen mijn vriendin.
Er zijn plaatsen waar ik nog weleens heen zou willen, zoals Tokio of Toronto, en er zijn plaatsen waar ik absoluut niet heen hoef, zoals Ibiza. Toch schrijf ik deze column niet in Tokio. Alles wat je ooit hebt gehoord over Ibiza is waar. Het zit hier vol met feestende meelopers in witte linnen broeken, elk café heeft loungebedden, men danst op het strand, er wordt flink geslikt en gesnoven, het is er duur en heeft zijn beste tijd gehad.
Toch is Ibiza leuk. Ik weet dat het een cliché is, maar het helpt om niks te verwachten. Op dit moment zit ik in een spierwitte kamer in een hotel in Ibiza-stad. De laptop waar ik dit stukje op tik, is het enige witte ding dat ik heb meegenomen. Het is belangrijk voor me geen meeloper te zijn. De grote discotheken laten we links liggen (duur!) en we dansen ook niet op het strand, maar we kunnen niet ontkomen aan loungebanken. Ik mors veel, want drinken doe ik meestal staand.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
