Schrijven als een vorm van leven

Wie ‘in’ Frida Vogels is, zal bij voorbaat smullen van haar dagboekenproject. Maar om eerlijk te zijn heb ik toch enige twijfels over de levensvatbaarheid ervan. 

Gepubliceerd op: 12/06 | 2005 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Max Pam

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Dat Frida Vogels echt bestaat, kan ik bevestigen. Toen ik onlangs in Bologna een lezing hield voor een Nederlandse vereniging, fluisterde een van de bestuursleden mij vlak voor het begin in het oor: “Kijk, daar is Frida Vogels...” Het was een fluisteren vol ontzag. Een kleine vrouw op gympen – leeftijdloos maar over de zeventig, zo wist ik – trad binnen en ging zo onopgemerkt mogelijk zitten. Daar zat de schrijfster van De harde kern, het driedelige werk dat in 1994 terecht werd bekroond met de Libris-prijs. De schrijfster nam destijds zelf de prijs niet in ontvangst. Zij bleef, ook in de jaren daarna, onzichtbaar voor de pers en voor het handtekening-vragend publiek. 

Maar niet voor haar lezers.