Schaamtevol en gewetenloos
Waarom willen Marokkaanse hangjongeren niet deugen, terwijl het thuis zulke lieverdjes zijn? Hans Werdmölder, criminoloog en antropoloog, komt met behartigenswaardige antwoorden. En met de aanzet tot een oplossing.
Er is waarschijnlijk geen bevolkingsgroep die zich zó snel en zó grondig impopulair heeft weten te maken als de criminele Marokkaanse ‘hangjongeren’ die bepaalde wijken in onze grote steden terroriseren. Het is de bewoners van zulke buurten niet ontgaan, evenmin als de gemiddelde krantenlezer, want in de jaren negentig begon het opeens klachten te regenen. En na elk gewelddadig incident werd er weer een sussend toespraakje gehouden, door een bewindsman die alle begrip toonde en de onrust bezwoer met de verzekering dat er ‘keihard werd gewerkt’ aan maatregelen die de gevoelens van onveiligheid moesten wegnemen. Of althans verminderen, want dat dit kwaad met wortel en tak kon worden uitgeroeid, bleek al gauw een illusie te zijn, daar geloofden de gedupeerden niet meer in.
Niet voor niets liet de voormalige Amsterdamse PvdA-wethouder Rob Oudkerk zich in een onbewaakt moment ontvallen hoe hij werkelijk dacht over die ‘kut-Marokkanen’, want de frustratie bij het bevoegde gezag rees onderhand de pan uit. Ook, of misschien juist, bij politici uit het progressieve kamp, die koppig bleven proberen om de problematiek te bagatelliseren. Vaak tegen beter weten in, omdat ze geen voedsel wilden geven aan de vooral in linkse kringen zozeer gevreesde ‘sluimerende racistische sentimenten’.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
