2005: Angst voor Allah

Na alles wat er sinds 11/9 is gebeurd, lijkt me enige angst voor het moslim-extremisme gepast, maar van een pogromstemming jegens moslims is geen sprake.

Gepubliceerd op: 04/01 | 2005 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Dirk-Jan van Baar

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Alleen de goden weten wat de toekomst brengt, maar je hoeft na de rituele moord op Theo van Gogh geen profeet te zijn om te voorspellen dat Nederland ook het komend jaar door de uitdaging van de islam zal worden getekend. Voor 2004 voorzag ik een nieuwe cultuurstrijd, maar toen dacht ik vooral aan het fatsoensoffensief van Jan Peter Balkenende en Piet Hein Donner. Het woord was aan de overtuigingspolitici; de pragmatici zouden op hun retour zijn. Achteraf bleek dat de koopman Gerrit Zalm de radicale islam de oorlog verklaarde, terwijl de dominee André Rouvoet (ChristenUnie) politicus van het jaar werd omdat hij als een van de weinigen aan het Binnenhof zijn kalmte bewaarde. Erg serieus zijn zulke uitverkiezingen overigens niet. De winnaar van vorig jaar, Jozias van Aartsen, werd nu tot slechtste politicus gekozen – onze parlementaire pers is nog wankelmoediger dan onze politici.

De islam zorgt in Nederland voor nieuwe tweespalt. De socioloog J.A.A. van Doorn en rabbijn Awraham Soetendorp signaleren islamofobie, een stemmingmakerij die vergelijkbaar zou zijn met anti-semitisme, maar ik vind dat er eerder onderkoeld dan overspannen op de moord op Van Gogh is gereageerd. Er is geen Marokkaan een haar gekrenkt en de autoriteiten doen er alles aan om geen olie op het vuur te gooien. Premier Balkenende ging wel naar Uden, waar een islamitische school in vlammen was opgegaan, en niet naar de Linnaeusstraat. Koningin Beatrix sprak wel met immigrantenkinderen en maande het eigen volk tot zelfbeheersing. De oorlogsverklaring van Zalm aan de radicale islam heeft geen vervolg gekregen en het komt mij pathetisch voor om in het werk van een handvol columnisten een hetze tegen de islam te zien. Moet iedereen op de knieën voor de gekwetste moslimziel? Heel beleidsmakend Nederland is nog steeds op pacificatie gericht. Zelfs de AIVD waarschuwt voor stigmatisering en onderscheidt zoveel soorten ‘islam’ dat ook Allah niet meer zou weten voor wie hij bang moest zijn.