Winterwonderland: skiën in Zweden

Wintersport in Zweden is vooral eh... ánders. Voor je het weet, beklim je een bevroren waterval, eet je een lapje rendier of sleurt een roedel husky’s je door het witte berkenbos. Maar gewoon skiën kan ook.

Gepubliceerd op: 02/01 | 2005 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Alain van der Horst

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Krap anderhalf uur na landing op de ijsvrij gemaakte flygplats sneuvelen gelijk al drie clichés. In Åre – toch behoorlijk hoog en noordelijk gelegen – voelt het buiten aangenaam aan (en is het dus niet stervenskoud), schijnt de zon (en is het dus niet de hele dag donker) en drinken de mensen espresso en cappuccino (en zijn ze dus niet voortdurend laveloos). Ze kúnnen het overigens wel, drinken. Heel veel en in een verbazingwekkend tempo. Dat heeft natuurlijk te maken met de getraliede Zweedse staatsslijterijen (‘sys- tembolaget’) die een streng gecontroleerd monopolie bezitten op de verkoop van sterke drank. Maar als je tevreden bent met een alcoholpercentage van niet meer dan 3,5 procent, hoef je niet met je identiteitsbewijs en een dikke portemonnee in de rij te staan. De forse, onbreekbare ‘jampotglazen’ Carlsberg (“Probably the best afterski in the world”) gaan dan ook als warme knäckebrödjes over de toog. Maar dat is pas ’s avonds, in gepaste club-ambiance, als al een hele dag is doorgebracht in de zuivere, oergezonde berglucht. Iedere wintersporter weet hoe dorstig je daarvan wordt.

Qua nachtleven (‘nattliv’) doet Åre ’s winters, zo zeggen ze hier, nauwelijks onder voor het hippe, mondaine Stockholm, vele kilometers zuidwaarts. De jonge feestvierders die van heinde en verre toestromen, drinken wodka met een rietje en stoppen vrolijk hun neuzen vol. Met snuf (‘snoef’) welteverstaan, een bizarre, maar in deze contreien zeer ingeburgerde vorm van tabaksconsumptie, die niezen nogal in de hand werkt.