Seculiere kopzorgen
Het voorbeeld van Frankrijk en Turkije toont dat het in Europa blijft laveren tussen de staatsideologie van de seculiere staat en de verworvenheid van de godsdienstvrijheid.
Jacques Chirac, een jaar geleden de aanvoerder van het westerse verzet tegen de Irak-oorlog, is niet meer zo populair in de moslimwereld. Half december hield de Franse president een principieel betoog waarin hij de ban uitsprak over het dragen van hoofddoekjes op scholen en in publieke functies om de scheiding tussen staat en kerk in de Republiek te bekrachtigen. Een grote meerderheid van de Fransen steunt de president, waardoor Chirac zich het hoofddoekje niet meer zal laten afnemen. Maar de moslims in Frankrijk voelen zich gediscrimineerd en lopen tegen het verbod van Chirac te hoop.
In Parijs bleef de demonstratie beperkt tot radicale moslims (die ook tegen de joden van leer trokken). Gematigde moslimorganisaties hadden zich gedistantieerd van de protesten, om 'extreemrechts' niet in de kaart te spelen, een analyse die door links Frankrijk werd gedeeld. Voor de president een prima zaak. Dankzij de angst voor Le Pen kan Chirac zich niet alleen als kampioen in de strijd tegen racisme (inclusief anti-semitisme) opwerpen, maar zien zijn politieke vijanden zich ook gedwongen met hem mee te gaan. Daarover kun je cynisch doen, maar het laat vooral zien dat het secularisme de Fransen verenigt en de moslims verdeelt. Dan kun je gerust van een effectieve staatsleer spreken. Frankrijk blijft een katholiek land dat zich heel wel voelt bij de scheiding tussen 'privé' en 'publiek'.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
