Gefaald? Gefeliciteerd!
De code-Tabaksblat heeft de hoge ontslagpremies voor topmanagers nauwelijks aan banden gelegd. Ten onrechte, want falende bestuurders komen meestal goed terecht - met dank aan het old boys network. In de beroepsgroep is de solidaire schouderklop nog steeds van goud.
'
Mister Integriteit' luidde de bijnaam van Paul V., voormalig financieel directeur van Aegon Nederland. Vanwege zijn onkreukbaarheid. Maar die principiële houding werd niet door al zijn collega-bestuurders evenzeer geapprecieerd. Zijn onbuigzaamheid maakte hem zó impopulair dat V. in april 2002 uit zichzelf opstapte. Een paar maanden later werd hij gearresteerd. Volgens Aegon had V. het bedrijf voor miljoenen euro's opgelicht. Maar gelukkig was daar Bert Verwelius. De arrestatie van V. - hij is inmiddels weer op vrije voeten maar moet nog worden berecht - was nog maar pas bekend of Verwelius, directeur-eigenaar van het gelijknamige bouwbedrijf uit Amsterdam, bood de voormalige Aegon-manager een nieuwe baan aan. Uit meelevendheid met V. en diens echtgenote. Verwelius kan het zich permitteren. Volgens de website is zijn bedrijf 'een van de meest kapitaalkrachtige familieconcerns' in Nederland. Toch blijft het een merkwaardig gebaar. Want waarom meldde Verwelius zich bij V.? Uit pure barmhartigheid? Was het een pr-stunt? Wellicht. Maar dan geen goedkope, louter ten faveure van het bouwbedrijf. Eerder was het een geste tegenover een gehele beroepsgroep, die der directeuren. Om aan te geven dat de ene directeur, Verwelius, niet kan geloven dat de andere, Paul V., zijn baas voor achttien miljoen euro heeft getild. Zoiets doén directeuren niet. Dus kan de een de ander best alvast een baan aanbieden, omdat de ander toch vrijkomt. Geen twijfel mogelijk.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap