Spring naar de content

Mensenvlees eten is kwaliteitstelevisie

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Ivo van Woerden

Irene: Zo werkt televisie nu eenmaal. Het is de macht van de kijker. Een programma kan wel kwalitatief hoogwaardig zijn, zoals Het Proces Wilders, maar het zal per definitie minder kijkers trekken dan een programma waarin twee jonge mannen elkaars vlees bereiden en opeten. Een authentiek idee, nog nooit eerder vertoond op de Nederlandse televisie – daar ga je toch voor klaar zitten? Het Proces Wilders is meer iets om op een vrije avond terug te kijken. Gewoon, op internet.

Ivo: Natuurlijk gaat iedereen zitten gruwelen bij het eten van een stukje mensenvlees, maar is dat goede tv simpelweg omdat de massa op de sensatie af zal komen? En wat volgt hierna? De grote Zelfmoordshow? Omdat de overtreffende trap van schokkend alleen nog maar genoeg kijkers gaat trekken? Daar tegenover durf ik te beweren dat goedgemaakte programma’s zoals Het Proces Wilders altijd genoeg kijkers zouden moeten trekken. Als ze de ruimte krijgen om dat publiek te bereiken tenminste.

Irene: Ik ben het niet met je eens dat Proefkonijnen louter sensatie is. De insteek is om ‘nuchtere antwoorden te geven op bezopen vragen’. ‘Hoe smaakt mensenvlees?’, is een van die vragen. Het is semi-wetenschappelijk. Er komen ook allerlei intellectuelen, zoals advocaat Gerard Spong, in voor die echt niet alleen maar uit hun nek kletsen. Het is gewoon keiharde kwaliteitstelevisie en het live vertonen van kannibalisme is dé manier om kijkers te trekken. Dat is wat een programma behoort te doen – kijkers trekken en er tegelijkertijd voor zorgen dat diezelfde kijkers niet wegzappen. Een stukje mensenvlees is genoeg om aan deze formule te voldoen. De grote Zelfmoordshow? Dat gaat weer een stapje verder. Maar misschien is het in de toekomst mogelijk. Bedenk wat dat zou opleveren: schokkende reacties, maar tegelijkertijd meer inzicht en begrip voor mensen die ervoor kiezen om uit het leven te stappen.

Ivo: Op de website van Proefkonijnen staat zo’n bezopen vraag die blijkbaar dringend beantwoord moet worden: “Kun je HIV krijgen van een mug die daarvoor een HIV-patient heeft geprikt”. Daar zouden allerlei wetenschappers over kunnen filosoferen inderdaad. Maar alleen als Dennis en Valerio zich door zo’n mug laten prikken en daarna een HIV-test doen, ga je pas kijken? Best triest eigenlijk. En bovendien: moet dat op een publieke zender plaatsvinden? Als ze dat al zo graag willen doen, dan kan dat wat mij betreft lekker midden in de nacht op RTL5, voor, tussen, of na ‘Echte Meisjes Aan Het Spit‘ of ‘Oh Oh Het Smaakt Naar Kip En Nu Gaan We Ons Kapotzuipen’.

Irene: Elk programma maakt zijn eigen afweging. Het Proces Wilders en Proefkonijnen zijn twee totaal verschillende programma’s, maar beide zijn informatief. Op hun eigen manier. Dat het ene programma een groter publiek aanspreekt dan het andere is logisch. Als wetenschappers gaan discussiëren over de vraag of iemand HIV kan krijgen van een mug die daarvoor een HIV-patiënt heeft geprikt, geldt waarschijnlijk inderdaad dat kijkers eerder wegzappen dan bij Dennis en Valerio, die het zo weten te brengen dat je als kijker geboeid blijft, lacht en tegelijkertijd de informatie tot je neemt. De Publieke Omroep moet kwaliteitsprogramma’s waarborgen, maar het is te kortzichtig om te stellen dat een programma als Proefkonijnen daar niet onder valt. Programma’s als Het Proces Wilders moeten natuurlijk ook gewoon blijven bestaan, maar als ze meer kijkers willen trekken, dan moeten ze het toch echt anders aanpakken.

Ivo: Nee, aan de aanpak schort het niet. Dat programma is heel vakkundig gemaakt. Het geeft een uniek inzicht in hoe de politiek en ons rechtssysteem werken. Dat lijkt me zinniger om te weten dan hoe mensenvlees smaakt.