Mea minima culpa
Hij gaat een boek schrijven. En een film maken. Hij is kapot gemaakt door boekhoudkundige trucs. Voor wat hij allemaal fout heeft gedaan, gezinnen financieel aan de rand van de afgrond gebracht en zo, had hij sorry gezegd, dus daar moesten we nu niet over doorzeuren. Onbegrijpelijk wat De Nederlandsche Bank, de bewindvoerders en het ministerie van Financiën van Wouter Bos hem en zijn tweeduizend medewerkers hadden aangedaan. Hij was platzak. Had alleen zijn huis nog. Maar ook twee handen. En daarmee zou hij, 32 jaar nadat hij vanaf een zolderkamer in Spanbroek startte met het opbouwen van het imperium dat de rechter maandag failliet verklaarde, gewoon weer zijn geld gaan verdienen.
Wie de persconferentie van Dirk Scheringa maandag bekeek, zag een man die zichzelf had benoemd tot slachtoffer van een groot complot. Precies 48 seconden besteedde hij aan een kleine poging tot mea culpa, de overige tientallen minuten ging het vooral over het onrecht hem aangedaan.
In één ding heeft Scheringa overigens gelijk: de DSB Bank-affaire schrééuwt om een parlementaire enqute. Maar door het instellen van wat onderzoekscommissies van het niveau Wij-van-WC-Eend-adviseren-WC-Eend hoopt Wouter Bos te voorkomen dat het zover komt. En dat betekent dat de Autoriteit Financiële Markten van Hans Hoogervorst en De Nederlandsche Bank van Nout Wellink in beslotenheid hun klusjes mogen opknappen.
Maar los daarvan: Scheringa moet zijn zakelijke ondergang eens als een man gaan dragen. Hoe goed zijn mannetjesmaker Klaas Wilting ook probeert de slachtofferrol uit te buiten, zowel in het groot als in het klein is Dirk Scheringa eerder een Ebenezer Scrooge dan een Florence Nightingale. Want de goede dingen die-ie deed (kunst, schaatsen, voetbal), deed-ie voornamelijk voor zijn eigen gerief. En daar staat de beschadiging van velen, massa’s én individuen, tegenover.
Dat DSB Bank is omgevallen, is erg voor de echte slachtoffers: de hypotheek- en koopsombezitters die met veel hogere lasten zitten dan hun onderpand rechtvaardigt. En dus veel minder voor de spaarders. Die hadden na de Icesave-affaire toch wel mogen weten dat het tamelijk stom is om meer dan de door de overheid gegarandeerde 100.000 euro te parkeren bij één bank. En vooral bij deze ‘bank die goed is voor je geld’. De boek- en filmrechten leveren Scheringa vast niet genoeg op om iedereen te compenseren voor de geleden schade. Maar dat zal zijn intentie ook niet zijn.
Jan Dijkgraaf ([email protected])
